ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ? ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΘΥΣΙΩΝ !!

Το θέμα των ανθρωποθυσιών για τις οποίες επανειλημμένα για αιώνες είχαν κατηγορηθεί οι Ταλμουδιστές είναι ή όχι Αλήθεια;
Χιλιάδες φορές στο Μεσαίωνα οι ασχολούμενοι με τη Μαύρη Μαγεία είχαν κατηγορηθεί ότι κατά τις μυστικές τους τελετές όχι μόνο εξευτέλιζαν κάθε τί το Χριστιανικό, αλλά έκαναν και θυσίες μικρών παιδιών. Οι θηριώδεις σφαγείς θυσίαζαν τα βρέφη ενώπιον του απαίσιου ειδώλου του θεού—τράγου των Ταλμουδιστών! Δηλαδή του Μπάθομετ των Ναϊτών Μασώνων.

Υπάρχουν πλήθος μαρτυριών, ότι οι προαναφερθείσες τελετές των Εωσφοριστών πράγματι λάμβαναν χώρα και αρκετοί ζωγράφοι της εποχής φιλοτέχνησαν πίνακες με φρικτές παραστάσεις. Η παρουσία και μόνο του απαισίου αγάλματος αποδεικνύει την άμεση σχέση με τα τελετουργικά αυτά εγκλήματα των Εβραίων Ταλμουδιστών. Και επειδή τα 63 βιβλία του Ταλμούδ χρησιμοποιούνται και στη Μαύρη Μαγεία και περιέχουν εκατοντάδες ύβρεις κατά του Χριστού, της Παναγίας και των Χριστιανών, είναι ευεξήγητο το γιατί η Δυτική ειδικά Εκκλησία εξαπέλυσε διωγμούς κατά των Εβραίων. Είχε παρατηρηθεί τότε ότι Χριστιανόπαιδα εξαφανίζονταν ειδικά τις παραμονές του Πάσχα.
Πέρασαν από τότε αρκετοί αιώνες αλλά μέσα στις συνειδήσεις των Χριστιανικών λαών παρέμεινε ένας αόρατος φόβος. Σε πολλές χώρες οι μητέρες συνήθιζαν να φοβερίζουν τα παιδιά τους ως εξής:
"Κάτσε φρόνιμα, γιατί θα σε πάρουν οι Εβραίοι! Μη βγαίνετε αργά το βράδυ γιατί θα σας κλέψουν οι Εβραίοι να σας πιουν το αίμα!"
Όμως, φυσικά, όλα αυτά αποδίδονταν στην αγραμματοσύνη του λαού.
Παρακάτω δεκάδες ιστορικά γεγονότα που καταγράφηκαν από τους χρονογράφους και αποδεικνύουν ότι οι Ταλμουδιστές Εβραίοι έκαναν πράγματι ανθρωποθυσίες.


• Τον 6ο μ.Χ. αιώνα, η Ιστορία διασώζει τη μνήμη ανθρωποθυσίας ενός Χριστιανόπαιδα ονόματι Μαντία που διέπραξαν Εβραίοι στην Πορτογαλία. Η Ενωμένη Εκκλησία - τότε - κατέταξε τον μάρτυρα στη χορεία των Αγίων.
• Στις 15 Απριλίου του 1181 στην πόλη της Βραίσνης (Braisne), κοντά στο Παρίσι, που βρισκόταν υπό την εξουσία της Αγνής, κόμησσας του Δρέ (Dreux), οι Εβραίοι πείθουν την κόμησσα με μεγάλη ποσότητα χρυσού να τους δώσει το δικαίωμα τιμωρίας ενός Χριστιανού, τον οποίο κατηγορούσαν σαν κλέφτη και δολοφόνο. Αφού έλαβαν εξουσία επί του ανθρώπου αυτού οι Ε βραίοι, του έδεσαν τα χέρια οπισθάγκωνα, του έβαλαν στο κεφάλι του αγκάθινο στεφάνι και γυμνόν τον περιέφεραν στην πόλη μαστιγώνοντας τον ανηλεώς. Μετά τον καθήλωσαν σε σταυρό και μετά από πολλά βασανιστήρι α τον σκότωσαν συλλέγοντας το αίμα του. Ο νεαρός Βασιλιάς της Γαλλίας, ο οποίος απασχολούνταν με τα θρησκευτικά του καθήκοντα της Εβδομάδας των Αγίων Παθών, στην έπαυλη του Αγίου Γερμανού (Saint Ger main en Laye), μόλις έμαθε το ανοσιούργημα έφιππος κατέφθασε στην Βραίσνη και ως ανώτατος κυρίαρχος και της πόλης αυτής, συγκροτεί αμέσως δικαστήριο. Το δικαστήριο καταδικάζει 80 Εβραίους που ευρέθηκαν έ νοχοι συμμετοχής στο παραπάνω έγκλημα. Και οι 80 Ε βραίοι θανατώθηκαν στην πυρά (Πηγή: Jean Dubraive- Histoire de Boheme livr. XVIII).
• Ο κόμης θεοβάλδιος παρέδωσε στους δήμιους πολλούς Εβραίους που κατοικούσαν στην Βλόα της Γαλ λίας, γιατί στην τελετή του Πάσχα τους, από μίσος προς τον Ιησού Χριστό, σταύρωσαν ένα παιδί στον ποταμό Λείγηρα. Το κακούργημα αυτό των Εβραίων απεδείχθη δικαστικώς και οι περισσότεροι από τους ενόχους θανατώθηκαν στην πυρά.
• Ο δωδεκαετής Γουλιέλμος, παιδί πλούσιων Χριστιανών χωρικών στα περίχωρα της Νορβίχης, συλλαμβάνεται με τέχνασμα από Εβραίους, παραμονές του Πάσχα του 1144. Του έδεσαν τα χέρια, τα πόδια και το κεφάλι ώστε να μη μπορεί να κινηθεί ή να φωνάζει καθόλου. Μετά, του ξύρισαν το κεφάλι και τον πλήγωσαν με αγκάθια, και στο τέλος, αφού τον βασάνισαν με πολλούς τρόπους, τον τρύπησαν στην αριστερή πλευρά και την καρδιά με μακρύ αιχμηρό σίδηρο. Για να παρατείνουν την αγωνία του θύματος ή για άλλο άγνωστο λόγο, έλουζαν συνεχώς το κεφάλι του με ζεματιστό νερό. Στο Δικαστήριο απεδείχθη το φρικιαστικό έγκλημα και οι Εβραίοι καταδικάστηκαν σε θάνατο, ενώ ο μικρός Μάρτυρας κατετάχθη από την Εκκλησία στους Αγίους.
• Το 1181 στην πρωτεύουσα της Αγλίας, το Λονδίνο, Εβραίοι έσφαξαν παιδί Χριστιανών ονόματι Ροδβέρτον (Rodbert), σε οίκημα κοντά στην Εκκλησία του Αγίου Εδμόνδου όπου και ετάφη το λείψανο του μάρτυρος. Από αυτή την εποχή και μετά, το αίμα των ανθρωποθυσιών με δράστες τους Ταλμουδιστές αναπηδά σ' όλη την Ευρώπη.
• Στις 29 Ιουνίου 1220, θυσιάζεται στην Βισσεμβέργη (Vissembourg) της Αλσατίας, από Εβραίους, ο μι κρός Ερρίκος, παιδί Χριστιανών, ο οποίος και κατετάχθει μεταξύ των Αγίων της Δυτικής Εκκλησίας.
• Το 1225, στο Μόναχο, με άφθονο Εβραϊκό χρυσό πείθεται κάποια γυναίκα να κλέψει το παιδί του γείτονα της και να το παραδώσει στους Εβραίους. Το παιδί θα νατώθηκε με φρικώδη βασανιστήρια, αφού του αφαίρε- σαν όλο του το αίμα με έντομα και βελόνες. Το αίμα του βρέφους χρησιμοποιήθηκε στις Ταλμουδικές τελετές. Αλλά δεν αρκέσθηκαν μόνο σ' αυτό, πείθουν και πάλι την ίδια γυναίκα να κλέψει και το άλλο παιδί του δύ- στυχου πατέρα, από τον οποίο είχαν αρπάξει ήδη το πρώτο. Ευτυχώς όμως η γυναίκα συλλαμβάνεται επ' αυτοφώρω από τον ίδιο, και παραδόθηκε στις δικαστικές αρχές, όπου ομολόγησε τα πάντα. 140 Εβραίοι συλλαμ βάνονται και αφού απεδείχθει η ενοχή τους, θανατώθη καν δια πυρός.
• To 1236, στην Φούλδη της Γερμανίας, κοντά σ' ένα μύλο, οι Εβραίοι θυσιάζουν 3 παιδιά Χριστιανών για να τους πάρουν το αίμα. Το έγκλημα όμως απεκαλύφθει και πολλοί Εβραίοι λυντσαρίσθηκαν από τον αγανακτισμένο λαό, ενώ άλλοι με δικαστική απόφαση θανατώθηκαν διά πυρός.
• Το 1249, στη Νορβίχη, οι Εβραίοι απήγαγαν παιδί γι α να το Θυσιάσουν. Συνελήφθησαν και στο δικαστήριο απεδείχθηκαν ένοχοι. Για τιμωρία δέθηκαν στις ουρές 4 αλόγων και αφού σύρθηκαν στους δρόμους της πόλης, απαγχονίσθηκαν.
• Στις 2 Απριλίου του 1279, νέα ανθρωποθυσία δια πράττεται από Εβραίους στο Λονδίνο. Οι πιο επιφανείς Εβραίοι του Λονδίνου απεδείχθησαν αυτουργοί και κατα δικάσθηκαν να δεθούν στις ουρές ατίθασων αλόγων, τα δε πτώματα τους να εκτεθούν σε κοινή θέα.
• Στη Σαρανόσσα της Ισπανίας, Εβραίοι άρπαξαν 7χρονο Χριστιανόπουλο και το παρέδωσαν σε άλλους Εβραί ους για να το σταυρώσουν. Το αθώο θύμα το κάρφωσαν στον τοίχο και τρύπησαν την πλευρά του με λόγχη. Τα λείψανα του Μάρτυρα διατηρούνται μέχρι σήμερα και εί ναι αντικείμενα σεβασμού.
• Το 1261, οι Εβραίοι θυσίασαν 8χρονο παιδί που τους το παρέδωσε κάποια γυναίκα. Αφού το γύμνωσαν και το εφίμωσαν και το ξάπλωσαν σε τραπέζι που έφερε πολλά σεντόνια. Με βελόνες και αιχμηρά αντικείμενα άρχισαν να διατρυπούν το σώμα του παιδιού και το εξερχόμενο αίμα πότιζε τα σεντόνια πάνω στα οποία βρισκόταν. Κα τόπιν έριξαν το πτώμα στο ποτάμι και μετά 4 ημέρες το βρήκαν ψαράδες. Η μικρή θυγατέρα της γυναίκας που παρέδωσε το παιδί, λόγω αθωότητας της ηλικίας της, α- πεκάλυψε την πράξη της μητέρας του ομολόγησε και κατήγγειλε τους ενόχους Εβραίους οι οποίοι συνελήφθησαν. Δύο από τους δολοφόνους Εβραίους αυτοκτόνησαν στις φυλακές, 19 άλλοι κατεδικάστηκαν σε θάνατο.
 To 1287, στη Βέρνη της Ελβετίας, Εβραίοι άρπαξαν παιδί και το απέκρυυαν στο σπίτι του Ραββίνου τους. Μετά από φρικιαστικά βασανιστήρια, το έσφαξαν. Το κακούργημα όμως ξεσκεπάστηκε και το πτώμα του άτυχου παιδιού βρέθηκε γεμάτο τρύπες και πληγές. Ο μικρός Μάρτυρας ετάφη στον Καθεδρικό Ναό της πόλης και έκτοτε τιμάται ως Άγιο λείψανο. Το Δικαστήριο κατεδίκα-σε τους ενόχους σε θάνατο διά τροχού. Η Γερουσία της πόλης με διάταγμα εξόρισε όλους τους Εβραίους της πόλης έξω από τα τείχη της πόλης.
• Το 1303, στο Βιτζέν της Θουριγγίας, παραμονές του Πάσχα, οι Εβραίοι άρπαξαν τον μικρό μαθητή Κονράδα, γιο ενός στρατιώτη, και αφού τον κατέκοψαν και άνοι ξαν όλες τις φλέβες για να του αφαιρέσουν το αίμα, έ ριξαν το πτώμα του σε ένα αμπέλι. Το πτώμα του παιδιού ανακαλύφθηκε και οι δράστες αναγνωρίσθηκαν από τον τρόπο του θανάτου. Οι συστρατιώτες του πατέρα του κα- τακρεουργηθέντος παιδιού οργισμένοι εξόρμησαν από το στρατόπεδο τους με επικεφαλής τον Φρειδερίκο, γιο του ηγεμόνα της Θουριγγίας, και επέπεσαν στους Εβραίους μαζί με αγανακτισμένους πολίτες. Πολλοί Εβραίοι τότε θανατώθηκαν εξαιτίας αυτής της εξέγερσης (Πηγή: Adde Henri Desportes -La Mystere du Sang. Livr.I).
• To 1305, στην Πράγα της Βοημίας, παραμονές του Πάσχα, οι Εβραίοι συνέλαβαν φτωχό Χριστιανό ο οποί ος λόγω ανάγκης τους υπηρετούσε. Οι Εβραίοι, σαν ύαι νες, τον ξεγύμνωσαν και τον καθήλωσαν σε σταυρό σ' έναν απομακρυσμένο τόπο και τον θανάτωσαν.
• Το 1321, στην Βοημία πάλι, στην πόλη Ανεσύ (Annecy), νεαρός γραφέας συμβολαιογράφου σφαγιάζε σαι από Εβραίους, κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα. Η αν θρωποθυσία αποδείχθηκε δικαστικά και οι μεν ένοχοι καταδικάσθηκαν σε θάνατο, στους δε υπόλοιπους Εβραί- ους απαγορεύθηκε με διάταγμα του βασιλιά Φιλίππου V η παραπέρα παραμονή τους στην πόλη. (Πηγή: Danyw de Saint - Martin - Gell Chtist II 723).
• To 1331, στην Ουμβερλεγγέν (Uberlingen) του με- γάλου Δουκάτου της Βάδης, οι Εβραίοι έριξαν σε κάποι ο πηγάδι το πτώμα ενός παιδιού Χριστιανών που το εί χαν σφάξει. Μετά από μερικές μέρες το πτώμα ανακαλύ φθηκε. Από τον τρόπο του θανάτου με αφαίμαξη, απο καλύπτεται η ενοχή των Εβραίων. Συλληφθέντες μερικοί Εβραίοι ομολογούν την πράξη των. Η καταδικαστική α πόφαση του δικαστηρίου εκτελείται άμεσα, διότι υπήρχε ο φόβος να δοθεί χάρη στους ενόχους από τον Αυτο κράτορα, ο οποίος ήταν γνωστό ότι είχε συμπάθεια προς τους Εβραίους, οι οποίοι τους έδιναν χρήματα. Όλοι οι ένοχοι Εβραίοι θανατώθηκαν (Πηγή: Jean Vitoduran - Chronique).
• 7 χρόνια αργότερα, το 1388, στην ίδια πόλη, ένας νε αρός της Φραγκώνιας συλλαμβάνεται αιφνιδιαστικά μια νύχτα και πέφτει από τα μαχαίρια των Ραββίνων. Ο α δελφός του θύματος, εξοργισμένος μετά από την αποκά- λυψη του εγκλήματος, σκότωσε πολλούς από τους αιμο- διψείς Εβραίους, για εκδίκηση του αδελφού του (Πηγή: Henri Desportes -Le Mystere du Sang.).
Αλλά ούτε η δίκαιη αυτή σφαγή των Εβραίων, ούτε η αποτυχημένη απόπειρα ανθρωποθυσίας στο Μόναχο, ούτε ο φόβος της τρομερής τιμωρίας, εμποδίζουν τους Ταλμουδιστές να διαπράξουν νέο έγκλημα στο Μόναχο.
Έτσι το 1345, οι ανθρωπόμορφες Εβραϊκές τίγρεις συλλαμβάνουν τον Ερρίκο, παιδί Χριστιανών, το οποίο κατακρεουργώντας το με 70 και πάνω πληγές, του αφαίρεσαν το αίμα (Πηγή: Raderus —Bavaria).
• To 1347, στη Μεσσήνη της Σικελίας, τη Μεγάλη Πα ρασκευή, Εβραίοι της πόλης αρπάζουν παιδί, το οποίο βασανίζουν έως θανάτου δεμένο σε σταυρό. (Πηγή: Henri Desportes — Le Mystere du Sang.).
• To 1361, Εβραίοι από την Κολωνία συλλαμβάνουν τον Ιωάννη. Το παιδί συνελήφθει ενώ πήγαινε στο σχολείο της Μονής του Αγίου Σιγεβέρτοψ που διευθύνονταν απ μοναχούς του Τάγματος του Αγίου Φραγκίσκου. Παρέσυραν το θύμα σ' ένα υπόγειο και διατρύπησαν όλο του το σώμα με αιχμηρά εργαλεία, έως ότου από αφαίμαξη να πεθάνει. Ένα από τα εργαλεία αυτά, σε σχήμα μικρής λόγχης, διατηρήθηκε στην Εκκλησία της Μονής του Αγίου Σιγεβέρτου. (Πηγή: Chroniques de Bollandistes Actes del' Eglise de Cologne).
• To 1380, στο Χαζενβάχ (Hangenbach) της Σουαβί- ας, οι Εβραίοι συνελήφθησαν επ' αυτοφώρω να σφαγιά ζουν παιδί που άρπαξαν από τους γονείς του. Οι δρά στες καταδικάστηκαν και θανατώθηκαν στην πυρά. (Πη γή: Martin Crusius - Annales de Souabe).
Όλοι οι ιστορικοί αυτής της εποχής κατέγραψαν πολλά παρόμοια περιστατικά. Οι αλλεπάλληλες δίκες για ανθρωποθυσίες έκαναν πασίγνωστο το φρικώδες αυτό Εβραϊκό έθιμο που τους το υπαγόρευε το Ταλμούδ.
Αυτό ήταν η κυριότερη αιτία της μεγάλης και γενικής δίωξης των Εβραίων από τη Γαλλία, που έγινε το 1394.
• Κάποιος Εβραίος, γενόμενος Χριστιανός, απεκάλυψε ο ίδιος τις Ταλμουδικές θηριωδίες. Ο Ι.Φέλτρης διηγείται ότι το 1420, οι Εβραίοι της Γερμανίας επαναλάμβαναν κάθε χρόνο συνεχώς μια μυστηριώδη, θρησκευτική τελε τή στην οποία, όπως ο ίδιος θυμάται, έπαιρνε μέρος και ο πατέρας του.
"Την παραμονή του Πάσχα και την επομένη — διηγείται — ο πατέρας μου προ-μηθεύετο Χριστιανικό αίμα από τον Ραβ-βίνο και το έρριπτε στο ποτήρι του μαζί με κρασί. Έπειτα ράντιζε την τράπεζα με το μίγμα αυτό. Επίσης έβαζαν από το αίμα αυτό στη ζύμη με την οποία έπλαθαν τα άζυμα και τρώγαμε όλοι στο σπίτι μας".
• Στην πατρίδα του το Τόγγρ της Γερμανίας, ο ίδιος παρεβρέθηκε μάρτυρας της θυσίας παιδιού, του οποίου το αίμα το συνέλεξαν για την παραπάνω χρήση. Εξαιτίας αυτού του εγκλήματος, 45 Εβραίοι της πόλης, αφού βρέθηκαν ένοχοι, καταδικάστηκαν σε θάνατο δια πυράς καιεκάησαν.
• Οι Εβραίοι αδελφοί Ααρών και Ανσέλμ, βοηθούμε νοι από ακόμη έναν Εβραίο λεγόμενο Μωυσή, αποπλα νούν παιδί Χριστιανών, τον Λουδοβίκο Βαμβρούκ (Louis Vam-Bruck), και το παρασύρουν σε απομακρυ σμένο μέρος της πόλης όπου το θανατώνουν με φρικια στικά βασανιστήρια, εκριζώνοντας του ακόμη και τα γεννητικά όργανα, φρικαλεότητα που συναντάται συχνά στις Ταλμουδικές εκτελέσεις. Μετά το κακούργημα τους και οι τρεις, εγκαταλείψαντες το πτώμα του θύματος, πήγαν σε συμπόσιο για διασκέδαση. Η πράξη τους απεκαλύφθει και οι τρεις καταδικάσθηκαν σε θάνατο. (Πηγή: Ada Sancta 3 vol p.978).
• Το 1436 στην Ρατισβόννη, 6 Χριστιανόπαιδα υπέ στησαν μαρτυρικό θάνατο, ώστε το αίμα των να χρησι μοποιηθεί στα σατανικά όργια των Ταλμουδιστικών δεισι δαιμονιών. "Οι Δικαστές που ανέλαβαν τη διαλεύκανση της υπόθεσης αυτής, ανακάλυψαν απόκρυφο υπόγειο στο σπίτι ενός Εβραίου ονόματι Ζωσφόλ. Σε μια σκοτεινή γωνία, κάτω από σωρό αχύρων, ανακαλύφθηκαν τα 6 πτώματα των σφαγιασθέντων παιδιών τα οποία μεταφέρ θηκαν στο δικαστήριο. Στη μέση του υπογείου υπήρχε μαρμάρινη επιμήκης τράπεζα που χρησιμοποιούνταν σαν βωμός και πάνω σ' αυτή μια μεγάλη πέτρινη λεκάνη στην οποία κατακερματίζονταν τα σώματα των θυμάτων. Η λεκάνη αυτή, την ώρα της ανακαλύψεως, ήταν καλυμέ- νη με ίχνη αίματος". Από την ανάκριση του Δικαστηρίου απεδείχθηκαν ένοχοι 17 Εβραίοι τιμωρηθέντες σε θάνατο.
• Το 1451 στην Βρεσλώ (Bresleau) της Πρωσσίας, οι Εβραίοι απήγαγαν παιδί Χριστιανών το οποίο επάχυναν αρκετό καιρό. Το θυσίασαν διά φρικτών βασανιστη ρίων, αφού το έθεσαν σε βαρέλι με καρφιά και άλλα αιχμηρά αντικείμενα. Κατόπιν έκλεισαν το βαρέλι και άρχισαν να το κυλούν εδώ κι εκεί. Αυτό το έκαμαν οι αιμοδιψείς Εβραίοι για να συλλέξουν το αίμα του θύματος.
• Στην ίδια περίπου εποχή έγιναν 2 ακόμη δίκες για ανθρωποθυσίες. Στην πρώτη, οι ένοχοι Εβραίοι ομολό γησαν ότι έλαβαν το αίμα του παιδιού για την παρα σκευή των άζυμων του Πάσχα. Στη δεύτερη περίπτωση κατέθεσαν ότι το αίμα του θύματος ήταν χρήσιμο για τις θρησκευτικές τελετές της περιτομής των παιδιών τους.
• Ο Εβραίος Εμμανουήλ, που μετεστράφει στον Χριστιανισμό, κατήγγειλε την φρικώδη ανθρωποθυσία που διεπράχθει από τους Εβραίους της Σαβώννης (Savone) στην οποία υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας, γευθείς μάλιστα και ο ίδιος από το αίμα σφαγιασθέντος βρέφους Χριστιανών γονέων.
Να πώς τα περιγράφει ο ιστορικός Αλφόνσο Σπίνας (Alphonse Spina).
Ό νεόφυτος Εμμανουήλ μου ανακοίνωσε — γράφει ο παραπάνω ιστορικός — ότι κάποια ημέρα του 1452 ο πατέρας του τον οδήγησε σε κάποιο υπόγειο ενός Εβραϊκού σπιτιού της Σαβώννης, στην οποία βρήκαν συγκεντρωμένους άλλους 7 ομοθρήσκους τους. Όλοι υποσχέθηκαν με όρκο να μην αποκαλύψουν ποτέ σε κανέναν ό,τι θα έκαναν εκείνη την ώρα μέχρι θανάτου. Μετά τον όρκο αυτό, ένας από αυτούς έφερε από παρακείμενο διαχώρισμα διετές Χριστιανικό βρέφος, το οποίο εγύμνωσαν και το τοποθέτησαν σε δοχείο ούτως ώστε να συλλέγουν το αίμα του. Έπειτα, 4 από τους παρευρισκόμενους, άρχισαν πρώτοι το απαίσιο έργο της αν-δρωποθυσίας. Ο ένας κρατούσε τεντωμένο το δεξί χέρι του αθώου βρέφους και ο άλλος το αριστερό, ο τρίτος εκράτη υψμένο το κεφάλι του βρέφους, ώστε να σχηματίζεται έτσι σταυρός, ο δε τέταρτος έβαλε στουπιά στο στόμα του δυστυχισμένου πλάσματος, για να εμποδίζει τις κραυγές του. Κατόπιν, όλοι πήραν μακριάκαι αιχμηρά σιδερένια όργανα και άρχισαν να κατατρυπούν το σώμα του βρέφους σε όλες τις κατευθύνσεις, ιδίως όμως γύρω από την καρδιακή χώρα. Το αίμα έτρεχε από παντού μέσα στο σκεύος. Το φρικώδες αυτό θέαμα με κατατρόμαξε τόσο -λέει ο Εμμανουήλ — που με εγκατέλειψαν οι δυνάμεις μου και μόλις που μπόρεσα να αποσυρθώ και να πέσω στο πιο σκοτεινό μέρος του υπογείου καλύπτοντας τα μάτια μου ώστε να μη βλέπω πια. Μετά από λίγο, ήρθε ο πατέρας μου και με σήκωσε και με ανάγκασε να ορκιστώ και πάλι ότι δεν θα αποκαλύψω σε κανέναν τα όσα είδα. Έπειτα με κολάκευσε και με χάϊδεψε και με έφερε κοντά στους άλλους, όπου δεν είδα παρά το πτώμα του βρέφους διαμελισμένο, τα δε τεμάχια αυτά τα έριξαν μετά από λίγο στον απόπατο του σπιτιού.
Μετά την εξαφάνιση του πτώματος, αφού καθάρισαν και έκοψαν σε μικρά κομμάτια διάφορα φρούτα, μήλα, καρύδια, αμύγδαλα, σύκα κ.λπ., τα εβύθισαν μέσα στο σκεύος με το αίμα. Από το βδελυρό και φρικώδες αυτό γεύμα, όλοι έφαγαν χωρίς να εξαιρεθώ κι εγώ, πιεσθείς γι' αυτό. Τόσο πολύ αηδίασα, ώστε για δύο μέρες είχα εμετούς και επί πολύ χρόνο αποστρεφόμουν κάθε ζωϊκή τροφή". (Πηγή: Alphonse Spina - De bello judoerum lib III consid 7).
• To 1451, στην Καστίλλη της Ισπανίας, οι Εβραίοι άρπαξαν παιδί από την περιοχή που ανήκε στο Δούκα Λουδοβίκο Ντ' Αλμάντσα, και αφού το οδήγησαν σε ένα ερημότοπο, το έσφαξαν και το τεμάχισαν στα δύο. Επειτα, απέσπασαν την καρδιά του και έθαψαν το πτώμα. Κατόπιν ειδοποίησαν τους ομόθρησκους τους να συναθροιστούν μυστικά όλοι σε ένα σπίτι. Πράγματι, εκεί εκαψαν την αιμοσταγή καρδιά του παιδιού και έρριψαν τη στάχτη της σε κρασί από το οποίο ήπιαν όλοι. Οι δικαστικές ανακρίσεις για το έγκλημα αυτό δεν άφησαν καμία αμφιβολία. Με χρυσό προσπάθησαν να δωροδοκήσουν τοπικούς αξιωματούχους και επί 5ετία ανεβάλετο η εκτέλεση της απόφασης του δικαστηρίου. Στο τέλος όμως η δικαιοσύνη εθριάμβευσε, και οι κύριοι δράστες τιμωρήθηκαν σε θάνατο με δικαστική απόφαση, η δε Ιουδαϊκή φυλή εξεδιώχθη από την Ισπανία.
Ενώ οι Εβραίοι βρίσκονταν υπόδικοι στην παραπάνω δίκη οι κακούργοι και αδίστακτοι Εβραίοι κάνουν νέα απόπειρα ανθρωποθυσίας στην Ισπανική πόλη Τόρω το 1475, αρπάζοντας παιδί, αλλά -δόξα τω θεώ- απέτυχαν να το σφαγιάσουν. Πέτυχαν όμως να το ακρωτηριάσουν κόψαντες τεμάχιο από την γαστροκνήμη και διέφυγαν στην πόλη Ζαμόραν (Πηγή:Ηenry Desportes-Le Myste-re du Sang)
• Και άλλος Εβραίος - ο Φραγκίσκος - μεταστρα φείς στον Χριστιανισμό ομολόγησε παρόμοια εγκλήματα.
Ο Φραγκίσκος διηγείται:
• "Το 1453, ο γνωστός Εβραίος ιατρός Συμεών από την Αγκώνα είχε φιλικές σχέσεις με κάποιον διεφθαρ μένο Χριστιανό, τον οποίο και έπεισε να απαγάγει Χριστιανόπαιδα. Πράγματι αυτός απήγαγε 4ετές νήπιο, το οποίο και παρέδωσε στον Εβραίο γιατρό, αντί μεγάλης αμοιβής. Αυτός μόλις παρέλαβε το νήπιο, το μετέφερε στην Πίζα όπου και διέμενε. Μόλις μπήκε στο σπίτι του απομονώθηκε, πήρε το νήπιο και το ξάπλωσε σε κάποιο τραπέζι και εκεί το έσφαξε, συλλέγοντας με προσοχή το αίμα του. Έπειτα αποκόψας τελείως το κεφάλι, το άφησε στο τραπέζι και καταγίνονταν να μεταφέρει το κορμί στο διπλανό δωμάτιο. Εν τω μεταξύ ο σκύλος του σπιτιού, έ νας μεγάλος μολοσσός, οσφρανθείς το αίμα και επειδή πεινούσε, μπαίνει στο δωμάτιο και ορμά πάνω στο τρα πέζι και αρπάζει το κεφαλάκι του νηπίου. Στον κρότο που έκανε ο σκύλος, φοβηθείς ο Εβραίος τρέχει μέσα στο δωμάτιο, ο δε σκύλος τρομοκρατημένος από την α πειλητική διάθεση του αφεντικού του πηδά από το ψηλό παράθυρο στον δρόμο και φεύγει συναποκομίζων και την αποκομένη κεφαλή του νηπίου. Έτσι η αστυνομία α-νακάλυψε το έγκλημα και ακολουθώντας τα ίχνη του αίματος, φθάνει στο σπίτι του Εβραίου γιατρού. Ο Εβραίος, όμως, αντιλαμβανόμενος τον κίνδυνο, πήρε τα πιο πολύτιμα αντικείμενα του και έφυγε την ίδια μέρα με πλοίο για την Τουρκία. (Πηγή: Henri Desportes — Le Mystere du Sang).
• To 1459, σαν αποτέλεσμα και νέας απόπειρας και της καταδικαστικής απόφασης της ανθρωποθυσίας του 1454, όλοι οι Εβραίοι εκδιώχθηκαν από την Ισπανία.
• Το 1462, θυσίασαν στο Ριν, κοντά στο Ινσπρούκ (Rinn pres Inspruck), τον μικρό Ανδρέα, ο οποίος λόγω του μαρτυρίου του κατατάχθηκε στους Αγίους της Δυτι κής Εκκλησίας.
• Το 1468, δηλαδή 9 μόλις χρόνια μετά της γενικής α πέλασης των Εβραίων από την Ισπανία, και πάλι οι αν- θρωποθύτες Εβραίοι διαπράττουν νέα ανθρωποθυσία στην Σεπουλβέδη (Sepulveda) με εντολή και καθοδή γηση του Αρχιραββίνου Σολομώντα Πέχω (Solomon Pecho). To θύμα αυτή τη φορά υπήρξε μια φτωχιά Χρι στιανή, την οποία βασάνισαν τη Μεγάλη Παρασκευή μέ χρι θανάτου αφού την καθήλωσαν σε σταυρό. Το έγ κλημα ξεσκεπάστηκε αμέσως, χάρις δε στην ενεργητικό τητα του επισκόπου Ιωάννου Δ' Αβίλα (Jean d' Avila), οι ένοχοι συνελήφθησαν και φυλακίσθηκαν στη Σεγγοβί- α (Segovie). Μετά από 4 μήνες ανακρίσεων το δικαστή ριο καταδίκασε τους κύριους αυτουργούς και τον ηθικό αυτουργό Αρχιραββίνο Σολομών Πέχω σε θάνατο διά πυράς, άλλους με τροχό και άλλους με απαγχονισμό. Οι αιμοδέκτες Εβραίοι κατεδικάσθηκαν σε ισόβια δεσμά. (Πηγή: Golmenares Hist ds Segovie).
• To 1475, στο Τιρέντο, θυσιάζεται από τους αιμοστα γείς Εβραίους το 2 χρονών Χριστιανό νήπιο Συμεών. Η ανθρωποθυσία αυτή και η απoκάλυψή της γέννησε την πολύκροτον και πολυετή δίκη στην οποία έλαβαν μέρος οι διασημότεροι νομικοί και λόγιοι της Ευρώπης και της οποίας αποτέλεσμα ήταν η καταδίκη των δολοφόνων σε ποικιλότροπους θανάτους.
Ένας από τους κυριότερους ενόχους στη δίκη αυτή, ο Εβραίος Σαμουήλ, ομολόγησε στα δικαστήρια τα εξής:
"Προ αμνημονεύτων χρόνων - ακριβώς δεν θυμάμαι να καθορίσω την εποχή, αλ λά από τότε άρχισε να εξαπλώνεται ο Χριστιανισμός - οι πιο διάσημοι Εβραίοι της Βαβυλώνας συνεκάλεσαν Συνέδριο και αποφάσισαν ότι: Το αίμα Χριστιανού παι- διού το οποίο ρέει εξαιτίας βασανιστηρί-
ων είναι χρησιμότατο για την ψυχική μας
σωτηρία. Το αίμα αυτό πρέπει οπωσδήποτε να εξάγεται από τα παιδιά των Χριστιανών και το θύμα είναι απαραίτητο να μαρτυρή-
σει όπως και ο Χριστός, τον οποίο εσείς
τιμάτε σαν Θεό. Προτιμούνται παιδιά κάτω των 7 ετών, άρρενα, και μόνο σε απόλυτη ανάγκη επιβάλλεται η ανθρωποθυσία θη-λέων καίτοι δεν έχει τα ίδια αποτελέσματα που απαιτούν οι κανονισμοί του Ταλ-μούδ.
• Το 1476, θυσιάζεται ο έφηβος Γοτράνδος, ανθρωπο θυσία για την οποία αναφέρουν οι πιο σπουδαίοι ιστορι κοί, ο Βαρώνιος και Βαρτολότσης (Baronius και Barto- locu).
• To 1480, οι Εβραίοι θυσιάζουν τον Χριστιανόπαιδα Σεβαστιανό στο Πόρτο—Βουφόλε της Βεργάμου (Por to Buf- fole in Bergamo). Οι ένοχοι αυτού του εγ κλήματος δικασθέντες στη Βενετία καταδικάσθηκαν σε θάνατο διά πυράς. (Πηγή: Henri Desportes —Le mystere du Sang).
• To ίδιο έτος, το 1480, και άλλη ανθρωποθυσία ε κτελείται από τους Εβραίους στην Τρεβίζα (Πηγή: Henri Desportes -Le Mystere du Sang.).
• To 1481, στη Μόλτα της Ενετίας, και άλλο Χριστια νικό θύμα προσφέρεται από τους Ραββίνους στον βωμό του Μολόχ.
• Το 1485, στην Βικεντία, (Vicence) σφαγιάζεται α- πό την αιμοδιψη φυλή με τρομερά βασανιστήρια ο Λαυ ρέντιος, παιδομάρτυρας τον οποίο η Δυτική Εκκλησία κατέταξε στους Αγίους. Η ανθρωποθυσία αυτή υπήρξε η αφορμή να εκδόσει ο Πάπας Βενέδικτος 14ος Βούλλα γνωστή με τον τίτλο "Beatus Andreas", με την οποία α ναγνωρίζεται επισήμως από τη Δυτική Εκκλησία ως υ πάρχον το Εβραϊκό έθιμο των ανθρωποθυσιών.
• Το 1490, στην Γουάρδια (Guardia), κοντά στο Το λέδο, οι Εβραίοι καθήλωσαν σε Σταυρό μικρό Χριστια νό και τον θανάτωσαν με φρικτά βασανιστήρια, χλευά ζοντας τα πάθη του Χριστού. Οι κάτοικοι αυτής της πό λης μέχρι σήμερα σέβονται και τιμούν τα λείψανα του θύματος, το οποίο αποκαλούν Μάρτυρα της Γουαρδίας. Η εφημερίδα "Ο Σταυρός" (La Croix) ανέφερε το 1886 όλες τις λεπτομέρειες της ανθρωποθυσίας αυτής, οι δι κογραφίες της οποίας διατηρούνται στα αρχεία του Κα θεδρικού Ναού της Τολέδης. Οι ένοχοι κατόπιν δίκης υ πέστησαν την ποινή του θανάτου.
• Το 1494, στην Τυρνώ (Tyrnaux) της Ουγγαρίας, οι Εβραίοι μεταχειρισθέντες ως δόλωμα δύο γυναίκες της φυλής των, παρέσυραν νεαρό Χριστιανό σε ένα σπίτι της συνοικίας τους. Εκεί επέπεσαν 12 Εβραίοι και του φίμωσαν το στόμα και έδεσαν τα πόδια και τα χέρια του. Του άνοιξαν τις φλέβες και συνέλεξαν το αίμα του και αφού πρώτα ήπιαν οι ίδιοι οι δράστες, διαφύλαξαν το υπόλοιπο για τους ομόθρησκους τους. Το πτώμα το έ- κοψαν σε τεμάχια και τα παρέχωσαν στη γη. Μάταια έ- ψαχναν οι συγγενείς του νέου να τον βρουν. Μόνο ένας πολίτης τους βεβαίωνε ότι την προηγούμενη μέρα της ε- ξαφάνισης είδε το νεαρό να τον συνοδεύουν 2 Εβραίες και να κατευθύνονται προς την Εβραϊκή συνοικία. Από τη μαρτυρία αυτή εγέρθησαν υπόνοιες και οι συγγενείς ζήτησαν τη βοήθεια των Αρχών, που αμέσως διέταξε ερευνες σε διάφορα Εβραϊκά σπίτια. Σ' ένα σπίτι από αυτά, ανακαλύφθηκαν ίχνη αίματος και ο ιδιοκτήτης Εβραίος συνελήφθη αμέσως μαζί με όλους τους διαμένοντες σ' αυτό. Οι ανακρίσεις άρχισαν από τις γυναίκες, οι οποίες μετά από ορισμένα ψέματα απεκάλυυαν στο τέλος τα πάντα, ακόμη και τις λεπτομέρειες. Συνέπεια αυτών των μαρτυριών και άλλων αποδείξεων, το δικαστήριο με απόφαση του που επικυρώθηκε από τον Γενικό Διοικητή, κατεδίκασε τους αυτουργούς σε διά πυράς Θάνατο και τους υπόλοιπους τους έβαλε πρόστιμα και χρηματικές αποζημιώσεις. (Πηγή: Ada Sancta - Vol 11 ρ.839)
• To 1503, στο Βαλτκίρκ (Waltkirk) της Αλσατίας, ένας λιμοκτονών Χριστιανός πείθεται από τους Εβραίους με 10 χρυσά φλουριά να παραδώσει σ' αυτούς το τετρα ετές παιδί τοψ υπό τον όρο να το επιστρέψουν σ' αυτόν αφού του αφαιρέσουν μικρή μόνο ποσότητα αίματος. Οι Εβραϊκές όμως βδέλλες απέδωσαν στον πατέρα το πτώ μα μόνο του παιδιού του. Από οργή και αγανάκτηση, θρήνοι του άσπλαχνου πατέρα απεκάλυψαν το ανοσιούργημα. Η Δικαιοσύνη κατεδίκασε τον πατέρα μαζί με τους Εβραίους σε θάνατο. Κάποιος άλλος Χριστιανός, ο οποίος εν γνώσει του ανέλαβε τη μεταφορά αίματος του παιδιού στους Εβραίους της Αλγγάσης (Algasa), επίσης καταδικάστηκε σε θάνατο.
• Το 1505, στην Βουδβεϊς (Budweiss) της Βοημίας, γίνεται όμοια με την παραπάνω απόπειρα αφαίμαξης. Οι δράστες όμως διέφυγαν από την τσιμπίδα της Δικαιοσύ νης και το παιδί, άλλωστε, επέζησε. (Πηγή: Spectateur de Zirgler)
• To 1509, στο Ποσίγγ (Posing), κωμόπολη της Ουγγαρίας, οι Εβραίοι άρπαξαν το παιδί ενός Χριστια νού αμαξοποιού, απέκοψαν τις φλέβες του και με καλα μάκι από φτερά συνέλεξαν το αίμα. Κατόπιν έριξαν το πτώμα σε φράχτη ενός κήπου της κωμόπολης, όπου και ανακαλύφθηκε από μια γυναίκα. Η Δικαιοσύνη άρχισε τις ανακρίσεις. Οι ένοχοι Εβραίοι συνελήφθησαν και ο μολογήσαντες την πράξη, καταδικάστηκαν σε θάνατο (Πηγή: Spectateur de Zirgler p.588)
• To 1510 και άλλη ανθρωποθυσία αναφέρει ο Βαρώνιος.
• Το 1520, εξαιτίας νέων ανθρωποθυσιών που δια πράχθηκαν στο Τυρνώ και Βίριγκ (Tyrneau et Biring
δύο Χριστιανοπαίδων μικρός ηλικίας, αρρένων, 30 μεν Εβραίοι καταδικάζονται και υφίστανται διό πυράς θάνατο και οι υπόλοιποι εκδιώκονται από όλη την Ουγγαρία. (Πηγή: Acta Sancta 11 vol p.839)
• To 1525, 5 χρόνια μόλις από την εκδίωξη τους από την Ουγγαρία, επανευρίσκουμε τους ίδιους κατακλύσα- ντες πάλι τη χώρα αυτή και διαπράττοντες νέα στυγερά ανθρωποθυσία στην Βούδη. Η πόλη όλη εξεγείρεται κα τά των τεράτων αυτών. (Πηγή: Henri Desportes — Le Mystere du Sang)
• To 1540, στην Σαππενφέλδη (Sappenfeld) της Βαυαρίας, ο τετραετής Μιχαήλ, παιδί του Γεωργίου Πι- ζενχάρτεν (George Pisenharter), θανατώνεται από τους Εβραίους τις παραμονές του Πάσχα. Οι Εβραίοι απαγά γουν τον μικρό Μιχαήλ, τον μεταφέρουν στην κοντινή πόλη Τιτίγγη (Titing), εκεί τον προσέδεσαν σε πάσσα λο ενός υπογείου Εβραϊκής οικία και τον βασάνισαν φρικωδώς 3 ολόκληρες μέρες. Έπειτα τον σταύρωσαν, του άνοιξαν τις φλέβες, τον ακρωτηρίασαν τα πόδια και τα χέρια, και τον τραυμάτισαν σε όλο το σώμα, ώστε ή ταν αδύνατη η καταμέτρηση των πληγών του πτώματος- Το φρικώδες αυτό έγκλημα καταμαρτυρήθηκε κατ" αρχάς από ένα Εβραιόπουλο, το οποίο ενώ έπαιζε στο δρόμο με άλλα Χριστιανόπουλο, ακούστηκε να λέει: "Το βρωμόσκυλο ψόφησε, αφού 3 μέρες τώρα ούρλιαζε". Οι γείτονες που άκουσαν την παραπάνω φράση δεν τόλμησαν να καταγγείλουν το κακούργημα. Ευτυχώς όμως, ο σκύλος του βοσκού του παρακειμένου δάσους ανακάλυψε το πτώμα του άτυχου νηπίου φέρων τα ίχνη των βασανιστηρίων και της προσφάτου περιτομής που υπέστει. Οι ένοχοι ανευρέθησαν και δικασδέντες τιμωρήθηκαν. (Πηγή: Spectateur de Zirgler p.588)
• To 1547, στο Ρωβ (Raw) της Πολωνίας, οι Εβραίοι άρπαξαν το παιδί ενός ράπτη και το έσφαξαν τις παρα μονές του Πάσχα. Μετά από δίκη, 2 Εβραίοι ονόματι Μωυσής και Αβραάμ θανατώνονται διά πυράς και όλοι οι υπόλοιποι Εβραίοι εκδιώκονται από την Πολωνία (Πηγή: Acta Santa 11 vol p. 839).
• Το 1551, εξαιτίας νέας φρικώδους ανθρωποθυσίας που διαπράχθηκε στο Πουλτώβ (Pultow) της Μοραβί- ας, οι 5 Εβραίοι δολοφόνοι καταδικάζονται σε θάνατο, όλοι δε οι υπόλοιποι Εβραίοι εκδιώκονται από την ε παρχία αυτή και δεν τους επιτρέπεται πια η παρουσία παρά μόνο στα εμπορικά πανηγύρια (Πηγή: Henri Desportes —Le Mystere du Sang.).
• To 1569, στην Βιτόβη (Witow) της Πολωνίας, ο Ι ωάννης, διετές παιδί της χήρας Μαργαρίτας Κοζανίνας, θυσιάζεται από τον Ραββίνο Ιακώβ του καταγόμενου από την Λειι^ία, με τρομερά βασανιστήρια. Ο Ραββίνος και οι συνεργάτες του καταδικάζονται σε θάνατο. Ο τότε Δι οικητής της Κρακοβίας Λουδοβίκος Ντυέξ (Louis Dyex) απέστειλε στον Βασιλιά εκτεταμένη αναφορά ανθρωπο θυσιών στην οποία αναφέρει ότι και στην Βιέλκο (Bielko) και σε άλλα μέρη της επαρχίας τοψ οι Εβραίοι διέπραξαν ανθρωποθυσίες.
• Το 1571 και 1572, δύο ανθρωποθυσίες αποκαλύπτο νται στην Ταρνόβη (Tarnow) και σε μια κωμόπολη της Πιλλικίας.
• Το 1574, στην Πούνια (Punia) της Λιθουανίας, μια Μέρα του Μαρτίοψ προ της Κυριακής των Βαΐων, σφαγι- αζεται η επταετής Ελισάβετ. Από τις δικαστικές ανακρί- °εις απεδείχθει ότι πολλοί Εβραίοι συνήργησαν, αλλά ο κύριος αυτουργός υπήρξε ο Ιωακείμ Σμερλοβέτς (Ioa- chim Smierlowiez), ο οποίος και καταδικάσθηκε σε θά νατο. Διατηρείται ακόμη στην Εκκλησία του Αγίου Στεφάνου στην Βίλνα εικόνα με επιγραφή αναπαριστάνουσα την ανάμειξη του αίματος της Μάρτυρος με τα Εβραϊκά άζυμα.
• Το 1575, ο Μιχαήλ, παιδί Χριστιανών, αφαιμάσσεται στο Πιμέν από τους Εβραίους, οι οποίοι όμως κατόρθω- σαν να δραπετεύσουν και να αποφύγουν την ποινή.
• Το 1590, στην κωμόπολη Στσυδώλφ (Szydlow), οι Εβραίοι αρπάζουν το παιδί ενός αγρότη των περιχώρων, διατρυπώντας το παντού, ανοίγουν τις φλέβες και συλλέ γουν όλο το αί\ια του. Έπειτα το πτώμα το ρίπτουν σε α πόκεντρο μέρος. Οι γονείς του εξαφανισθέντος παιδιού, βοηθούμενων και από άλλους χωρικούς, έφεραν στο φως το έγκλημα, οι δε ένοχοι ανακαλύφθηκαν και απεδείχθει η πράξη τους. Όλοι καταδικάσθηκαν σε θάνατο.
• Το 1592, στην Βίλνα, ο επταετής Συμεών κατακρε ουργήθηκε τόσο σκληρά από τις ύαινες της Εβραϊκής Συναγωγής, ώστε καταμέτρησαν στο πτώμα του θύματος πάνω από 170 πληγές, μη υπολογισθέντων και εκείνων που προξενήθηκαν από τη βίαιη εισαγωγή αιχμηρών κα λάμων στα νύχια των χεριών και των ποδιών. Τα λείψανα του τραγικού Μάρτυρος μεταφέρθηκαν το 1623 στην Βίλνα και φυλάσσονται στη Μονή Βερναρδίνων.
• Το 1595, στην Γγόστιν, μια γυναίκα παραπλανώμενη πωλεί στους Εβραίους ένα Χριστιανόπαιδο, το οποίο θυσιάζουν με βασανιστήρια. Δύο Εβραίοι αποδειχθέντες ένοχοι καταδικάζονται σε θάνατο και εκτελούνται δια πυράς.
• Το 1597, σε έναν αγρόκηπο, όχι μακριά από την Στσυδλώφ (Szydlow), οι Εβραίοι εποφθαλμιούν το άρ ρεν παιδί ενός Χριστιανού αγρότη. Με ποικίλες προφΟ" σεις τάχα εμπορίας, συχνάζουν στον αγρόκηπο και μ"α μέρα επωφελούμενοι την απουσία του χωρικού, αρπΟ" ζουν το 9ετές παιδί και το θανατώνουν με φρικώδη βα σανιστήρια. Συνέλεξαν μετά προσοχής το αίμα, για ^ τελέσουν τις Εβραϊκές εορτές του Πάσχα και να ραντίσουν με αυτό τη νέα Συναγωγή τους στην Στσυδλώφ. Μετά έριξαν το πτώμα μακριά από τα όρια της κωμόπολης. Όταν το πτώμα ανευρέθει, η 8έα του προξένησε σε όλους φρίκη. Είχε τα βλέφαρα, τον λάρυγγα και τις φλέβες κομμένες, τα μέλη ακρωτηριασμένα, τα γεννητικά μόρια απεσπασμένα, όλο δε το σώμα του είχε ίχνη βασανισμού με φωτιά.
• Το 1598, σε μία κωμόπολη της Πολωνικής επαρχίας Ποδλακύ, κατοικημένης κατά κύριο λόγο από Ορθόδοξους, υπήρχε και ένας χωρικός του Λατινικού δόγματος ο οποίος είχε ένα μόνο παιδί, τον τετραετή Αλβέρτο.
Δύο μέρες μετά την εορτή του Πάσχα των Δυτικών, ο παραπάνω αναφερόμενος χωρικός παρέλαβε μαζί του στα χωράφια και το παιδί του. Το απόγευμα ο μικρός μόνος του θέλησε να γυρίσει στο σπίτι τοψ αλλά έχασε το δρόμο και άρχισε να κλαίει. Δύο Εβραίοι εμφανίζονται και παρασύρουν το παιδί στο υπόγειο της πατρικής τους οικίας. Τέσσερις μέρες προ του Εβραϊκού Πάσχα, προσέρχονται στο σπίτι αυτό οι εξέχοντες των Εβραίων αυτής της επαρχίας και εκεί, αφού πρώτα έσφιξαν με σχοινί το λαιμό του βρέφους για να πνίξουν τις κραυγές τοψ άνοιξαν τις φλέβες των χεριών και των ποδιών του και σούβλισαν το σώμα του σε διάφορα μέρη. Το αίμα του παιδιού το συνέλεξαν σε δοχεία και ένα μέρος απ" αυτό άφησαν στον κύριο του σπιτιού στο οποίο έγινε το κακούργημα, το υπόλοιπο δε το μοίρασαν στους παρόντες για να χρησιμοποιηθεί για την προπαρασκευή των αζύμων.
Στη δίκη για την ανθρωποθυσία αυτή, η Εβραϊκή κοινότητα με άφθονο χρήμα προσπάθησε να απαλλάξει τους ενόχους ομόθρησκους των. Αλλά ούτε το Εβραϊκό Χρήμα, ούτε η εξαγορά ψευδομαρτύρων, ούτε οι πιέσεις και έμμεσες απειλές κατά των μαρτύρων, εμπόδισαν τη δ"καιοσύνη να λάμψει. Τρεις από τους ενόχους Εβραίους Καταδικάσθηκαν και υπέστησαν θάνατο διά τροχού και ο· υπόλοιποι συνένοχοι καταδικάσθηκαν σε διάφορες ^°Ρ»ές ποινές. Στη δίκη απεδείχθει όχι μόνο ότι για θρησκευτικούς (Εβραϊκούς) σκοπούς διαπράχθηκε η αν θρωποθυσία, αλλά και οι ίδιοι οι ένοχοι ομολόγησαν το Ταλμουδικό έθιμο της χρησιμοποίησης Χριστιανικού αίματος για τις άνομες τελετές τους.
Ο Ραββίνος Ισαάκ ενώπιον του Δικαστηρίου ομολόγησε ότι το αίμα της ανθρωποθυσίας αναμιγνύεται στον οίνο για διάφορες θρησκευτικές τελετές τους και την παρασκευή αζύμων.
• Το 1650, στο Καάδεν (Caaden) της Βοημίας, σφαγι άζεται από τους Εβραίους το τετραετές βρέφος Ματθαίος Τιλλίχ (Mathias Tillich). Οι ένοχοι Ταλμουδιστές καταδι κάσθηκαν σε θάνατο.
• Το 1651, 1652, 1653 οι ιστορικοί σημειώνουν και άλ λες ανθρωποθυσίες που διεπράχθησαν από τις ύαινες της Συναγωγής στην Στενερμάρκ (Stfeyer-Marck), στην Καρντέ (Karntcy) και Κραίν (Crain) αντίστοιχα.
• Το 1655, οι Εβραίοι της Γερμανικής πόλης Τυνγγύχ (Tunguch) τις παραμονές του Πάσχα τους σφαγιάζουν μαρτυρικά ένα μικρό Χριστιανό. Πολλοί από τους ενό χους καταδικασθέντες θανατώθηκαν με φωτιά.
• Το ίδιο έτος, το 1655, 12 Μαΐοψ μια Χριστιανή γυναί κα πέφτει θύμα του Ταλμουδικού φανατισμού. Το πτώμα της ανευρέθει σε κάποιο έλος που πειρβάλλει την Βιέννη, μέσα σε σάκκο, μαζί με μια πέτρα 38 οκάδων. Το πτώμα είχε αφαιμαχθεί, γεμάτο πληγές και αποκεφαλι σμένο καθώς και ακρωτηριασμένο από τους βραχίονες των χεριών και τις κνήμες από τα γόνατα.
• Το 1669, τελείται σε τριετές βρέφος η πολύκροτος αν θρωποθυσία του Μετζ, που αναστάτωσε όλη τη Γαλλία. Με τρεις αποφάσεις των Ανωτάτων Δικαστηρίων, πολλοί Εβραίοι αποδείχθηκαν ένοχοι και συνεργοί της ανθρω ποκτονίας για θρησκευτικούς σκοπούς και καταδικάσθη καν σε διάφορες ποινές. Ο κύριος ένοχος απ" αυτούς, ο Ραφαήλ Λεβί, καταδικάσθηκε σε θάνατο διά πυρός, τον οποίο και υπέστη στις 5/17 Ιανουαρίου 1670.
• Στις 13 Απριλίου 1712, Κυριακή των Βαΐων, οι Εβραίοι της Ζακύνθου θυσιάζουν τον εξαετή Νικόλαο, μονογενές παιδί της Νικολέτας, χήρας του Θεοδώρου Βαλσαμάκη. Τον μικρό Νικόλαο τον υπέβαλαν σε βασανιστήρια σταυρικής καθηλώσεως.
• Στις 19 Ιουνίου 1764, στο Ορκούλ (Orkul) της Ουγγαρίας, το δεκαετές, παιδί του Ιωάννου Βάλλα (Jean Balla) εξελθών το πρωί στους αγρούς να μαζέψει λουλούδια, εξαφανίζεται. Στις 25 Ιουνίου ανευρίσκεται το πτώμα του φέρων τα χέρια του δεμένα, το δεξί μάτι του οξωρυγμένο, τον λαιμό του σφιγμένο με σχοινί, βαθιά πληγή στον λάρυγγα, 18 μαχαιριές στο πρόσωπο, 14 στα χέρια, 32 στο στήθος, 17 στο πίσω μέρος του θώρακα και τα νώτα και 19 στα πόδια και τους μηρούς. Στο λαιμό του παιδιού είχε χαραθεί με αιχμηρό εργαλείο η εξής επιγραφή με Εβραϊκά γράμματα: "Ενας Θεός υπάρχει, γι' αυτό ας λείψει ο ένας από τους Δύο".
Πίνακας που φέρει την εικόνα του φρικιαστικού αυτού θεάματος διατηρείται ακόμη στα αρχεία της Βουδαπέστης.
Όταν ανακάλυψαν το πτώμα, όλοι θυμήθηκαν ότι την ημέρα της εξαφάνισης του παιδιού παρετηρήθει στην κωμόπολη ασυνήθιστη προσέλευση Εβραίων της Πολωνίας. Συνελήφθησαν 3 Εβραίοι για τους οποίους υπήρχαν προηγούμενες ενδείξεις. Αξιόπιστοι μάρτυρες κατέθεσαν ότι το απόγευμα της προηγούμενης μέρα που εξαφανίσθηκε το παιδί, είδαν και άκουσαν 2 ξένους Εβραίους να συνομιλούν με το θύμα και να του προτείνουν να μαζεψει από τα χωράφια λουλούδια και βότανα τα οποία τάχα είχαν ανάγκη. Στο τέλος η διάπραξει της ανθρωποθυσίας ομολογήθηκε από τους συλληφθέντες Εβραίους, οι οποίοι και καταδικάσθηκαν σε θάνατο, τον οποίο υπέστησαν οι δύο. Ο τρίτος Εβραίος τιμωρήθηκε ελαφρότερα και λόγω των καταθέσεων του και διότι ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό στο τέλος.
• Το 1774, μια Χριστιανή νεαρά ήταν υπηρέτρια σε μια Εβραϊκή Συνοικία της Βουδαπέστης (Therese Vil- le, Rue de Roi). Μια μέρα αποκοιμήθηκε με κάποια ναρκωτική ουσία από τους Εβραίους κύριους της, κατά την παραμονή της Εβραϊκής εορτής του Φουρίμ, και εξύ- πνησε 24 ώρες μετά. Μόλις σηκώθηκε, αισθάνθηκε τον εαυτό της τόσο αδύναμο ώστε να μη μπορεί να βηματί σει καθόλου. Συγχρόνως ένιωσε όλα τα μέλη της να πονούν. Εξέτασε το σώμα της και βρήκε στο κάτω μέ ρος του δεξιού και αριστερού βραχίονα μικρές τρύπες που έμοιαζαν με δήγματα βδελλών. Αμέσως εγκατέλεψε το Εβραϊκό σπίτι. Ο ιατρός ο οποίος την εξέτασε απέ δωσε τα συμπτώματα της αδυναμίας στην αφαίρεση με γάλης ποσότητας αίματος.
• Το 1775, στην Πολωνία, ο Στανίσλαος Στρόσκυς, παιδί Χριστιανών, θανατώνεται με φρικώδη βασανιστήρι α από Εβραίους, τους οποίους καθοδηγούσε ο Ραββίνος Ιούδας. (Πηγή: Τίζα - Ελζάρ, Ούγγρου βουλευτού)
• Το 1784, χάθηκε στην Ζάκυνθο ο δωδεκαετής Ιω άννης Ζερβός. Το πτώμα του βρέθηκε εντός σάκκου από τους συγγενείς του 8 μέρες μετά την εξαφάνιση του φέρων τους τύπους των ήλων, τομές στα χέρια και τα πόδια, καθώς και λόγχης στα πλευρά. Από αυτά τα ση μάδια ο λαός της Ζακύνθου κατάλαβε ότι το έγκλημα διαπράχθηκε από τους Εβραίους. Ο λαός εξεγέρθει κατά των Εβραίων της Ζακύνθου και πλήγωσε μερικούς απ' αυτούς και προξένησε ζημιές στις Εβραϊκές περιουσίες. Ο παιδομάρτυρας ετάφει μέσα στην Μητρόπολη και μετά από 12 χρόνια κατόπιν οράματος ανευρέθη σώος. Πλη ροφορηθείς το γεγονός ο Λατίνος της νήσου Επίσκο πος, άρπαξε το σώμα και το έστειλε στην Ενετία, όπου σώζεται έκτοτε εκεί με το όνομα "Αγιος Ιωάννης του Σταυρού". Στην Ζάκυνθο περισώζεται μόνο το ένα πόδι του Αγίου Παιδομάρτυρα. ("Βήμα" Πύργου και "Καιρούς" Αθηνών, Μάιος 1890 και εφημερίδα "Ακρόπολη", Απρίλιος 1980)
• Το 1791, στην Τασνάδ (Tasnad) της Τρανσυλβανί ας, οι Ταλμουδικές τίγρεις διέπραξαν νέα ανθρωποθυσία σφαγιάζοντας τον 12ετή Ανδρέα. Οι Ούγγροι δικαστές, άξιοι της θέσης τους, καταδίκασαν σε θάνατο 4 Εβραί ους που κρίθηκαν ένοχοι, μεταξύ αυτών και ο Ραββίνος Καρολυέ (Karolye) της Τασνάδ.
• Το 1798, ενώ βασίλευε ο Σουλτάνος Σελίμ ο Τρίτος (1789—1808) στην Τουρκία, εξαιτίας ανθρωποθυσίας Ορ θοδόξου παιδιού, ανευρέθει σε κάποιο Εβραϊκό σπίτι - λίγες στιγμές πριν το θάνατο του - με ανοιγμένες φλέ βες και με το κεφάλι κρεμασμένο προς τα κάτω. 60 Ε βραίοι κατηγορήθηκαν για το έγκλημα αυτό και καταδι κάσθηκαν σε θάνατο δι' απαγχονισμού. Η ποινή εκτε λέσθηκε απαγχονισθέντες ανά 10, στις θύρες του Βεζε- στενίου της Κωνσταντινούπολης.
• Ο Δόκτωρ Φέλλερ (Feller) παραθέτει στην "Ιστορία της Μεγάλης Στρατιάς του 1812" μερικές σελίδες από το έργο που έγραψε ο Στρατηγός του Μεγάλου Ναπολέο ντα, ο κόμης Σέγγυρος.
"20.000 άνδρες - λέγει ο ανωτέρω ιστορικός - εκ των οποίων 300 αξιωματικοί διαφόρων βαθμών και 7 στρατηγοί έμειναν στην Βίλνα της Ρωσίας μη δυναμένων των στρατιωτών αυτών λόγω των πληγών και των κακουχιών τους, ν' ακολουθήσουν την οπισθοχώρηση της υπόλοιπης στρατιάς. Οι Λιθουανοί, τους οποίους ενοχοποιήσαμε απέναντι στους Ρώσους και τους οποίους ήμασταν αναγκασμένοι να τους εγκαταλείψουμε στον κίνδυνο, χορηγούσαν αφιλοκερδώς κάθε βοήθεια και φροντίδα για τους ανήμπορους στρατιώτες μας, οι Εβραίοι, τους οποίους στις πρώτες επιτυχίες μας στη Ρωσία τους προστατεύσαμε, όχι μόνο δεν συγκινήθηκαν κατ' ελάχιστο από τις δυστυχίες μας, αλλά απεναντίας οι δυστυχίες αυτές εξήψαν και υποδαύλισαν το αρπακτικό και ληστρικό χαρακτήρα της μυσαράς αυτής φυλής σε ανήκουστο βαθμό. Και αν βέβαια αρκούνταν οι Εβραίοι μόνο στην απογύμνωση των ασθενών θυμάτων, τα οποία είχαν παραλάβει στα σπίτια τους με το πρόσχημα της φιλανθρωπίας, - η Ιστορία δεν θα κατερχόταν μέχρι του να ρυπάνει τις σελίδες της, αναγράφουσα τη ληστεία, την απογύμνωση και τα μαρτύρια, τα οποία είχαν υποστεί οι τραυματίες μας στρατιώτες από τις ειδεχθείς αυτές βδέλλες, αλλ' εκείνο που δεν μπορούμε να αποσιωπήσουμε, εκείνο το οποίο οφείλουμε να καταγγείλουμε σ' όλη την ανθρωπότητα είναι ότι οι Εβραίοι, οι "φίλοι" μας, μόλις προσέγγισαν τα Ρωσικά στρατεύματα, αφού πρώτα ατίμως δολοφόνησαν τους περισσότερους από τους τραυματίες μας, έριξαν γυμνά και μισοπεθαμένα τα θύματα από τα παράθυρα στους δρόμους, σε καιρό δριμύτατου χειμώνα. Επειτα, επαιρόμενα για το "γενναίο" αυτό έργο, τόλμησαν να προσέλθουν στους Ρώσους και υποκρινόμενοι αφοσίωση και πίστη σ' αυτούς, να καυχηθούν με υψηλή φωνή για τα φρικώδη βασανιστήρια στα οποία υπέβαλαν τα θύματα τους. Τέτοια μυσαρά κακουργήματα πρέπει να γίνονται γνωστά και στους σημερινούς και στους μέλλοντες αιώνες. (General Comte de Segur - Histoire de la Grand Annee de 1812 L.Livre XII chap.ll)
• To 1810, στο Χαλέπι, κάποια φτωχιά Χριστιανή μεταπράτρια θυσιάσθηκε στο σπίτι του Εβραίου μεσίτη Ραφφούλ Αγκώνα και από πολλούς άλλους της ίδιας φυ λής, με σκοπό τη χρησιμοποίηση του αίματος της κατά τις εορτές του Εβραϊκού Πάσχα.
• Τον Οκτώβριο του 1812, 3 Εβραίοι στην Κέρκυρα καταδικάζονται σε θάνατο εξαιτίας της ανθρωποκτονίας ενός παιδιού.
• Το 1815, στο ίδιο νησί της Κέρκυρας, το παιδί του Ι.Ρήγα, ο οποίος μετέπειτα μετανάστευσε στην Αλεξάν δρεια, πέφτει θύμα στο βωμό του Εβραϊκού Μολόχ.
• Το 1823 στην Βηρυτό, ο Χριστιανός Φατάλλας Σαγιέχ, διερμηνεύς του Κωνσταντινοπολίτη κ.Λάσκαρη, φο νεύεται με τρομερά βασανιστήρια, από τους Εβραίους, στο σπίτι των οποίων διέμενε. Οι διενεργηθείσες τότε α νακρίσεις απέδειξαν ότι η ανθρωποκτονία αυτή διεπράχθει από τους Εβραίους, χάριν θρησκευτικού εθίμου.
• Το 1825, η προσήλυτος Εβραία Βενούδ είχε δει - διηγείται — κατά το πρώτο της ταξίδι στην Αντιόχεια, ό ταν ήταν 7 ετών και στο σπίτι το οποίο διέμενε, "δύο βρέφη κρεμασμένα από τα πόδια από την οροφή, με το κεφάλι προς τα κάτω". Τρομοκρατημένη ρώτη σε τη θεία της, η οποία της είπε ότι τα δύο παιδάκια τι μωρούνταν έτσι, διότι ήταν άτακτα. Με τρόπο αυτά λέγο ντα η θεία της, την διέταξε να εξέλθει στο δρόμο για να παίξει. "Κατά την επιστροφή μου" - όπως διηγεί ται η Βενούδ - "δεν είδα βέβαια τα δύο σώματα, αλλ' αντ' αυτών και στο ίδιο δωμάτιο παρετήρησα πολλά αίματα".
• Το 1829 στο Χαμάθ (Hamath), πόλη της Συρίας, ανευρέθει το πτώμα μιας Οθωμανίδος μικράς, σε κάποιο κήπο στις όχθες του Ορόντο. Το σώμα ήταν φρικωδώς ακρωτηριασμένο και γεμάτο πληγές που προξενήθησαν από επιμήκεις βελόνες που ράβουν τα πανιά των πλοί ων. Οι ανακρίσεις απέδειξαν ότι οι διαμένοντες στην πόλη αυτή Εβραίοι απατήθηκαν για το θρήσκευμα της παιδίσκης και προέβησαν κατά λάθος στην ανθρωποθυ σία αυτή. Μόλις μετά βίας κατόρθωσαν να γλυτώσουν τη ζωή τους με βοήθεια άφθονου Εβραϊκού χρυσού, εκδιω- χθέντες από την πόλη αυτή.
• Το 1830, συμβαίνει το επόμενο γεγονός στο μέσο της Ευρώπης, το οποίο δείχνει το θράσος της Εβραϊκής φυλής, όταν καταλαμβάνεται από τη δίψα του αίματος.
Ο κ. Γερβαλών (Gervalon), Γάλλος έμπορος στο Τορίνο, εισήλθε μια μέρα μαζί με τη σύζυγο του στην Εβραϊκή συνοικία, σε κάποιο εμπορικό κατάστημα Εβραϊκής ιδιοκτησίας, για να αγοράσει μια παλαιά εικόνα. Επειδή όμως οι διαπραγματεύσεις επιμηκύνοντα, η γυναίκα του στενοχωρηθείσα στο σκοτεινό μαγαζί, εξήλθε στο σοκάκι της Εβραϊκής συνοικίας για να αναπνεύσει καθαρό αέρα. Μόλις όμως προχώρησε δύο βήματα, ένα σμήνος Εβραίων δήθεν αλληλομαχομένων την περικύκλωσε κραυγάζον και αλλαλάζον. Με αυτόν τον πανούργο τρόπο κατόρθωσαν να αποκρύπτουν τις φωνές της και σπρώχνοντας την, την έβαλαν σε μια τρώγλη και την έριξαν στο υπόγειο. Εκεί την ξεγύμνωσαν μέχρι τη μέση και έχοντας δύο Ραββίνους επικεφαλής, άρχισαν να ψάλλουν όλοι μαζί.
Ενώ αυτά συνέβαιναν στο υπόγειο, ο σύζυγος παρά-φρων από την ανησυχία και τον τρόμο, αναζητούσε τη γυναίκα του. Τρέχει στον πρώτο αστυνομικό σταθμό και συνοδευόμενος από μερικούς αστυνομικούς, εισορμά στην Εβραϊκή συνοικία κραυγάζω ασταμάτητα ως μαινόμενος "Ιουλία, Ιουλία...".
Τις δυνατές αυτές κραυγές, ο ήχος των οποίων εισχώρησε από κάποιο μικρό φεγγίτη στο υπόγειο, όπου βρισκόταν φυλακισμένη η δυστυχής γυναίκα, τις άκουσε και συγκεντρώνοντας όλες τις δυνάμεις της φωνάζει "Αντώνιε, εδώ είμαι, σώσε με!". Ο κ.Γέρβαλών ορμά τότε ακάθεκτος στο Εβραϊκό σπίτι, ακολουθούμενος από τους αστυνομικούς και βγάζουν από την κρύπτη την δύστυχη γυναίκα.
• Ο Αμόντ, που ταξίδειψε στην Συρία, Αραβία και Αί γυπτο, αναφέρει ότι άκουσε διήγηση από τους Μουσουλ μάνους που κατοικούν στα μέρη αυτά ότι "εάν οι Ε βραίοι, οι σταυρώσαντες τον Προφήτη Χριστό, δεν μπορέσουν το Πάσχα των να αγοράσουν κάποιο τέ κνο Χριστιανών, διάλεγαν ένα ευτραφές πρόβατο, το οποίο τρυπούσαν με μαχαίρια και μακριές βελό νες, προφέροντας ύβρεις και βλασφημίες κατά τον Προφήτου των Χριστιανών και ότι πολλές φορές οι Εβραίοι προσέφεραν σε μερικούς από τις Μου σουλμανικές φυλές μεγάλα ποσά για να τους προ μηθεύσουν άρρενα τέκνα Χριστιανών".
Οι κάτοικοι της Αιγύπτου βεβαίωσαν τον περιηγητή, λέει ο ίδιος, ότι "είδαν Εβραίους να εξαγοράζουν αντί αδρών ποσών Ελληνόπουλα από τους αιχμάλωτους του Μεσολογγίου και της Πελοποννήσου και αφού τα εξέθρεψαν τα θυσίασαν κατά την Εβραϊκή εορτή του Πάσχα".
• Το 1834, αναφέρει και πάλι η προσήλυτος Εβραία Βενούδ, ότι ενώ βρισκόταν στην Τρίπολη της Αφρικής σε κάποιο συγγενή της, από το δωμάτιο της που είχε θέα στον κήπο παρακείμενης Εβραϊκής Συναγωγής, παρέστει μάρτυς σε τρομερό και ειδεχθές θέαμα, από το οποίο διετήρησε έκτοτε ζωντανές αναμνήσεις. Κάποιος γέροντας Χριστιανός έμπορος από το Χαλέπι προσεκλή-θει από τους Εβραίους γείτονες της - με τους οποίους είχε εμπορικές συναλλαγές - να έλθει και να γευθεί πορτοκάλια από τον κήπο. Όταν ήρθε στον κήπο αυτό ο γέρων Χριστιανός οι παρευρισκόμενοι φίλοι του Εβραίοι έσπευσαν πράγματι να του προσφέρουν ναργιλέ, ρακή και πορτοκάλια. Ενώ ο δύσμοιρος γέρων βρισκόταν εκεί, 5-6 Εβραίοι πέφτουν ξαφνικά πάνω του τον δένουν, του φιμώνουν το στόμα και έπειτα τον κρεμούν ξεγυμνωμένο από ένα δέντρο με το κεφάλι προς τα κάτω. Μετά από τρίωρη αγωνία σ' αυτή τη δέση και αφού προσήλθαν οι Ραββίνοι και πολλοί άλλοι ομόθρησκοί των, οι Εβραίοι τον έσφαξαν με το πλατύ ειδικό μαχαίρι με το οποίο οι Ραββίνοι σφάζουν τα ζώα που προορίζονται για την διατροφή των ομοφύλων τους. Το πτώμα παρέμεινε κρεμασμένο μέχρι αργά τη νύχτα, ενώ το αίμα έρρεε στην αρχή κρουνηδών και έπειτα κατά σταγόνες στα χάλκινα μεγάλα δοχεία τα οποία είχαν θέσει για τη συλλογή του αίματος κάτω από το κεφάλι του θύ-ματος.
• Το 1839, ένας Εβραίος της Δαμασκού συλλαμβά νεται για ανθρωποθυσία. Στην πολύκροτο αυτή δίκη στην οποία παρευρισκόταν και οι Πρόξενοι της Γαλλίας, Αγγλίας, Αυστρίας και Ρωσίας, από τους 16 Εβραίους τους κατηγορούμενους σαν δράστες, οι 2 πέθαναν στις φυλακές πριν το τέλος των προανακρίσεων, 4 πήραν χά ρη λόγω των ειλικρινών αποκαλύψεων που ομολόγησαν ενώπιον της Δικαιοσύνης και οι υπόλοιποι 10 κατεδικάσθηκαν σε θάνατο για ανθρωποθυσία.
• Την ίδια σχεδόν εποχή, λίγο πριν το Πάσχα, μερι κοί Εβραίοι της Ρόδου ζήτησαν να αγοράσουν αυγά από κάποια φτωχή Χριστιανή, η οποία τα απέστειλε με την 7ετή κόρη της. Το δυστυχές θύμα εξαφανίσθηκε από τη στιγμή εκείνη. Η πόλη ολόκληρη συγκλονισμένη από το γεγονός της εξαφάνισης της μικρής εξεγέρθη. Ο Τούρκος διοικητής του νησιού, μόλις πληροφορήθηκε τα γεγονότα, προσεκάλεσε σε συμβούλιο τους προύχοντες των διαφόρων Κοινοτήτων καθώς και τους Προξένους και άρχισε αμέσως ανακρίσεις. Η ενοχή των Εβραίων ήταν καταφανής, πολλοί απ' τους οποίους είχαν ήδη συλληφθεί. Όμως έντονες διαταγές στέλνονται από την Κων/πολη. Μ' αμύθητα χρηματικά ποσά που καταβλήθηκαν από τους απανταχού Εβραίους στις Τουρκικές αρχές της Κων/πολης παρακώλησαν στην αρχή τις δικαστικές ενέργειες και μετά τις έπαυσαν.
• Το 1872 στη Σμύρνη, αναστατώθηκε όλος ο Χρι στιανικός πληθυσμός της μεγαλούπολης αυτής, εξαιτίας μιας φρικώδους ανθρωποθυσίας. Ο Τετής Γεώργιος, μο νάκριβο τέκνο μιας πτωχής χήρας, εξηφανίσθει τις πα ραμονές του Πάσχα. Τρεις ημέρες μετά, βρέθηκε το πτώ μα του στο γυαλό, αφαιμαγμένο, με τις φλέβες ανοιχτές και διάτρητο από καρφιά και βελόνες. Το πτώμα του ά τυχου Γεωργίου μεταφέρθει από του εκμανέντος λαού στο Ελληνικό Νοσοκομείο. Εκ της αυτοψίας επιστοποιή- θει από 9 εκ των πιο πάνω επιφανών γιατρών της πόλης ότι ο βίαιος θάνατος του παιδιού οφείλεται σε Ραββινι- κό κακούργημα. Οι Εβραίοι της Σμύρνης, πιστεύοντας στην παντοδυναμία του χρυσού τους, προέβησαν σε διά βημα στον Γενικό Διοικητή της πόλης τον οποίο και εξα γόρασαν.
Οι θρήνοι και οι γοερές κραυγές της μητρός του Γεωργίου εξερέθισαν τόσο τον Χριστιανικό πληθυσμό, ώστε να μη λογαριάσει αυτός ούτε τον πολυάριθμο στρατό, ούτε τις συνέπειες και εισόρμησε ακράτητος στην Εβραϊκή συνοικία και εκεί έδωσε ένα γερό μάθημα στους καννίβαλους Εβραίους ώστε η ανάμνηση αυτού να αναχαιτίσει επί εικοσαετία την επανάληψη ανθρωποθυσίας στην πόλη αυτή.
• Το 1875, στο Σβόρω" (Zboro) της επαρχίας Σα- ρώχ (Saroch), η Αννα Τσάμβα, 16ετής Χριστιανή κόρη, υπηρετούσε στο σπίτι του Εβραίου Σολομών Χοριβίτς·Μια μέρα συνελήφθει ξαφνικά από πολλούς συναθροισθέντες Εβραίους και είδε το μαχαίρι να σηκώνεται πάνω από το κεφάλι της. Ευτυχώς, η απρόσμενος άφιξη ενός Χριστιανού αμαξοδηγού την έσωσε από βέβαιο θάνατο ως εκ Θαύματος. Εν τούτοις όμως, τόση ήταν η συγκίνηση της, που όταν επέστρεψε στους συγγενείς της, απέθανε από τις συνέπειες του τρόμου της μετά από μερικούς μήνες. Στην επιθανάτια κλίνη της με όρκο ομολόγησε ότι την προπαραπομπή της εορτής των Εβραίων Κιπούρ, του 1875, στο Σβόρω στο υπ' αριθμόν 165C Εβραϊκό σπίτι, ο επίσημος σφαγεύς των Εβραίων της κωμόπολης αυτής, με τη βοήθεια και άλλων Εβραίων, αποπειράθηκε να την σφάξει. Οι Δικαστικές αρχές έλαβαν γνώση των γεγονότων, αλλ' ο Εισαγγελέας Βαρθολομαίος Βίνκλερ (Barthelemy Vinkler) που ήταν καταχρεωμένος και υποχείριος των Εβραίων, αρκέσθηκε σε απλές υποσχέσεις καταδίωξης, μέχρις ότου όλη η υπόθεση κατεπνίγει.
• Το 1876, στο Φανάρι της Κωνσταντινούπολης, κατά τις παραμονές του Πάσχα, εξαφανίζεται ένας μικρός Χριστιανός. Μετά από 2 ή 3 ημέρες, η θάλασσα εκβρά-ζει το πτώμα του μάρτυρος, κοντά στον Βουλγαρικό Ναό πλησίον της οικίας του κ.Αθανασίου Κόττα. Το πτώμα βρέθηκε αφαιμαγμένο και διάτρητο από βελόνες, οι φλέβες των ποδιών και χεριών ανοιγμένες, ο δε λαιμός έφερε βαθιά πληγή.
"Τίποτα δεν ήταν φρικωδέστερο από τη θέα του πτώματος αυτού" — λέγει ο κ.Γεώργιος Αναστασιάδης, υπάλληλος τότε στο Ελληνικό Προξενείο της Κων/πο-λης.
Ο λαός της Κων/πολης εκμανής, αφού τιμώρησε δικαίως με ραβδισμούς τους εμπεσόντες στα χέρια του Εβραίους της συνοικίας, λεηλάτησε πολλά Εβραϊκά σπίτια.
Την ίδια εποχή, ένα ορφανό παιδί ονόματι Ιπποκράτης - προστατευόμενος από του αξιότιμου κ. Ε.Κυριακο-πούλου διευθυντή της Εθνικής, τότε δε ιδιοκτήτου του "Phare de Bosphore" - πήγε σε κάποια εορτή με τη συνοδεία κάποιου συνομηλίκου του χάριν αναψυχής, στη συνοικία Χάσκιοι του Κερατίου Κόλπου που κατοικούνταν από Εβραίους. Εκεί τα δύο παιδιά προσελκύσθηκαν σε κάποιο Εβραϊκό σπίτι και ρίφθηκαν σ' ένα σκοτεινό υπόγειο. Ευτυχώς όμως, τα παιδιά σώθηκαν. Στην επακολουθήσασα δίκη κατά των Εβραίων ιδιοκτητών του σπιτιού, μάρτυρες κατηγορίας ήταν τα δύο παιδιά.
Το 1879, 1880 και 1881, τρεις άλλες ανθρωποθυσίες σημειώνονται στην Ουγγαρία. Η πρώτη έγινε στην Ταλ-λυά της επαρχίας του Ζεμπλίνου (Tallya de Zemplin), η δεύτερη στο Κομόρν και η τρίτη στην Κασχώ (Kas-chau). To θύμα στην τελευταία αυτή πόλη ήταν η κόρη του Χριστιανού Ιωσήφ Κοξή (Joseph Kocsis), η οποία εξαφανίσθηκε αιφνίδια. Ανευρέθει μετά από 2 εβδομάδες σε κάποια δεξαμενή της πόλης σε κατάσταση αποσύνθεσης. Το πτώμα ήταν αφαιμαγμένο, φέρον τα συνήθη σημάδια της εξαγωγής αίματος.
• Το 1877, στην κωμόπολη Στσαλάκ (Szalacs) της Ουγγρικής επαρχίας Βιχάρας (Bihar), ο Ιωσήφ Κλεκ πω λεί στους Εβραίους τον 9ετή ανεψιό του Πέτρο και την 6ετή ανεψιά του Θηρεσία Στσάβο. Τη νύχτα της πώλη σης, μεθυσμένος και μη μπορώντας να υποφέρει τις τύ- ψεις της συνείδησης, ακούσθηκε από πολλούς αξιόπι στους μάρτυρες να αφηγείται στη γυναίκα του το περι στατικό της πώλησης και επιλέγων χαρακτηριστικά: "Τα δύστυχα παιδιά, η καρδιά μου κλαίει. Το κοριτσάκι δεν θα βαστάξει πολύ, ο Πέτρος όμως θα υποφέρει μεγάλα βάσανα, διότι είναι πολύ δυναμωμένος".
• Το 1879, στις 15 Οκτωβρίοψ στην Πίρω της ε παρχίας Βασβοδρόγερ (Piros de Batschbodrogher),
η Λυδία Σίπω, 16ετής Χριστιανή, σφαγιάζεται από τον Εβραίο Γγροσσμάν (Grossman). Πιεζόμενη από ανάγκη και πεισθείσα από τις προτροπές και τις υποσχέσεις του θύτου δέχθηκε να εργασθεί ως υπηρέτρια στο σπίτι του όπου έμελε —η δύσμοιρος κόρη— να απωλέσει μετά απο μερικές μέρες οικτρά την ζωή της. Το πτώμα της ανευρέ-θη όλο έξαιμον, φέρον στην κοιλιά της μικρή και μόλις διακρινόμενη μηνοειδή πληγή. Παρετηρήθη σε πολλές περιπτώσεις ότι ο τρόπος αυτός εξαγωγής του αίματος χρησιμοποιείται από τους Εβραίους της Ουγγαρίας.
• Στα τέλη του 1881, στην κωμόπολη Λούκτσα της επαρχίας Ρέτσεστωβ (Luctza de Rzeszow) της Αυστριακής Ιαλλικίας, διεπράχθει φρικώδης ανθρωποθυσία η οποία είχε σαν επίλογο την καταδίκη 3 Εβραίων σε θά-νατο. Όμως ο εξωνημένος - εκτός από λίγες εξαιρέσεις - Ευρωπαϊκός Τύπος δεν δημοσίευσε τίποτα.
Στην αναφερθείσα κωμόπολη Λούκτσα, ο Εβραίος Μωυσής Ρίτερ (Moser Ritter), αφού βίασε την Χριστιανή υπηρέτρια Φραντσέσκα Μνιχ, την κατέστησε έγκυο. Αυτό θεωρήθηκε μεγάλο αμάρτημα, το να γεννηθεί δηλαδή παιδί το οποίο θα βαπτιζόταν Χριστιανός, διαφεύγων έτσι τον Ιουδαϊσμό. Οι Εβραίοι της Γαλλικίας έχουν βιβλίο θρησκευτικό, το Σωχάρ, το οποίο χαίρει ίσης εκτίμησης με το Ταλμούδ, και το οποίο προτρέπει σε μια τέτοια περίπτωση σαν την αναφερόμενη, την δολοφονία της μητέρας με σκοπό να αποσπασθεί από τον Χριστιανισμό το έμβρυο, το δε αίμα του θύματος να χρησιμοποιηθεί στις δεισιδαιμονίες των Εβραίων.
Η σε δύο σκοπούς αποβλέπουσα θρησκευτική αυτή διαταγή εξετελέσθει από τους Εβραίους σε θρησκευτική τελετή. Οι δικαστές της υπόθεσης καταδίκασαν σε θάνατο 3 Εβραίους, τον Μωυσή Ρίτερ, της γυναίκας του Γι-τέλλ και κάποιου τρίτου Εβραίου ονόματι Στοχινσκύ, στις 21 Δεκεμβρίου 1882 στο Κακουργιοδικείο της Ρε-τσεστώβ. Δύο φορές ο Αρειος Πάγος της Βιέννης ακύρωσε τη θανατική υπόθεση, αλλά και δια τρίτη φορά το Κακουργιοδικείο της Κρακοβίας εξέδωσε στις 10 Οκτωβρίου 1883 και πάλι καταδικαστική απόφαση. Οι Εβραίοι μη κατορθώσαντες αυτή τη φορά να αποσπάσουν και πάλι τους ενόχους ομοθρήσκους τους από τα χέρια της Δικαιοσύνης, προσέφυγαν στον Αυτοκράτορα Φραγκίσκο Ιωσήφ, ο οποίος με χάρη απάλλαξε τους ενόχους από την ποινή του θανάτου την οποία επέβαλαν τρία αλλεπάλληλα Κακουργιοδικεία.
Το χέρι όμως του Κυρίου δεν άργησε να πέσει βαριά στο κεφάλι του Αυτοκράτορα, ο οποίος υπήρξε σ' όλο το βίο του νευρόσπαστο των Εβραίων που είχαν κατακλύσει όλο το βασίλειο του.
Τις θλίψεις, τα δάκρυα και τις οδύνες τόσων Χριστιανών γονέων, τα οποία τόσο σκληρά επανειλημμένα περιφρόνησε, επρόκειτο να χύσει και να αισθανθεί πικρότερα αυτός ο ίδιος ένα πρωί του 1889, όταν πληροφορήθηκε τον ανέλπιστο και μυστηριώδη θάνατο του υιού και διαδόχου του Ροδόλφου.
Το 1882, στο Βαλατά, τη συνοικία της Κων/πολης που είναι γεμάτο από Εβραίους, ένα παιδί Χριστιανών προσελκύσθει σ' ένα Εβραϊκό σπίτι όπου εθεάθει να εισέρχεται από 20 αξιόπιστους μάρτυρες. Την επόμενη ημέρα, τα κύματα του Κερατίου Κόλπου εξέβρασε πτώμα που έφερε τα γνωστά σημεία που προκαλούν οι Εβραϊκές ανθρωποθυσίες. Αποτέλεσμα υπήρξε η νέα στάση των Χριστιανών στην Κωνσταντινούπολη. (Πηγή: Corre-spondance de Constantinople de "Moniteur de Rome", Juin 1883)
• To ίδιο έτος, το 1882, οι Εβραίοι αρπάζουν στο Πορτ-Σαϊδ της Αιγύπτου την 9ετή θυγατέρα ιθαγενούς. Οι γονείς έχοντας υπ' όψη τα πρόσφατα γεγονότα στην Αλεξάνδρεια, άρχισαν να την αναζητούν. Με τη βοήθεια κάποιων μαρτύρων οι οποίοι τους υπέδειξαν κάποιον γνωστό Εβραίο τον οποίο τυχαία είχαν δει να κρατά από το χέρι το κοριτσάκι και να το υπόσχεται διάφορα γλυκίσματα, οι Αρχές ερεύνησαν το σπίτι του Εβραίου και ανεκάλυψαν το πτώμα του θύματος το οποίο έφερε νωπά ακόμη τα ίχνη της αφαίμαξης. Από τις ανακρίσεις που επακολούθησαν, ο κακούργος Εβραίος σε όλες τις ερωτήσεις, αν αυτός ήταν ο δολοφόνος και για ποιο λόγο διέπραξε το κακούργημα, απαντούσε με μία μόνο φράση: "Ο θεός γνωρίζει". Παρεπέμφθει σε δίκη και καταδικάσθηκε από το Κακουργιοδικείο της Μανσούρα σε θάνατο δι' απαγχονισμού. (Πηγή: Μ.Π. Μηχανίδου — Αι Ανθρωποθυσίαι παρ' Ιουδαίοις)
• Επίσης το ίδιο έτος 1882 και μερικούς μήνες μόνο μετά την εν Βαλατά στάση, νέα ανθρωποθυσία έλαβε χώρα στο Κεμέρ Αλτί. Η συνοικία αυτή της Κων/πολης είναι κέντρο διαφθοράς και κακίας αποκλειστικά κατοίκούμενου από πόρνες, μαστροπούς, ομοφυλόφιλους και Εβραίους φαυλόβιους από τη Ρουμανία και Πολωνία εκ-διωχθέντων.
Εξαιτίας της νέας αυτής ανθρωποθυσίας, ο διαπρεπής Έλληνας δικηγόρος της Κων/πολης κ. Σερούϊος, με αναφορά του απευνθύνθει σ' όλους τους Πρέσβεις των Χριστιανικών χωρών στην Τουρκία, ζητώντας δικαιοσύνη
και εκδίκηση για τα αθώα θύματα των Εβραίων. Στην αναφορά αυτή υπάρχουν συνημμένες καταθέσεις μαρτύρων και πολλές άλλες αποδείξεις που καθιστούν πασιφανή τα γεγονότα. Αλλά όποτε η Τουρκική κυβέρνηση, πιεσθείσα, ζητούσε να προβεί σε ενέργειες πιο δραστήριες, απεκαλύφθει ότι όλες οι μέχρι εκείνη τη στιγμή ανακρίσεις, καταθέσεις μαρτύρων και τα άλλα πειστήρια, δεν υπήρχαν στα Αρχεία των Δικαστηρίων. Πώς; Γιατί; Και από ποιους εξαφανίσθηκαν; Δεν είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς τη "θαυματουργό" δύναμη του Εβραϊκού χρυσού.
Οι Εβραίοι προσέφεραν στον διευθυντή της εφημερίδας "Σταμπούλ" 2.000 χρυσές τουρκικές λίρες, για να σταματήσει να γράφει γι' αυτό το γεγονός, αρκούμενη στις ανακοινώσεις του διευθυντή της Αστυνομίας, και 4.000 λίρες στην περίπτωση που επί τη βάσει - τάχα δήθεν -
νεωτέρων και ακριβέστερων πληροφοριών, αναιρούσε τα προηγούμενα γραφόμενα περί ανθρωποθυσιών. Η εφημερίδα "Stamboul" στις αισχρές αυτές προτάσεις απάντησε την επόμενη μέρα, με δημοσίευση αυτήν την απόπειρα δωροδοκίας των Εβραίων. Δυστυχώς όμως, μετά από δύο μέρες - με απόφαση του Γραφείου του Τύπου η "Staboul" έπαυσε επ' αόριστο να δημοσιεύει άρθρα υπο-δαυλίζοντα και εξεγείροντα τα πάθη και μίση μεταξύ των κατοίκων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η προσωρινή αυτή παύση της εφημερίδας στοίχισε στους Εβραίους 140.000 χρυσά φράγκα.
• Το 1885, την παραμονή του Πάσχα, στο Δεΰσχ—Λειψ της Ουγγαρίας, οι Εβραίοι - ανεπιτυχώς όμως αυτή τη φορά — αποπειράθηκαν την απαγωγή προς ανθρωποθυσία μιας νεαρός Χριστιανής, η οποία σώθηκε, σαν από θαύμα, από το μαχαίρι των Εβραίων.
• To 1886 στο Μιτ—ελ—Καμ της Αιγύπτου νέος Χριστιανός από την αίρεση των Κόπτων, σφαγιάζεται από τους Εβραίους την παραμονή του Πάσχα τους. Το 1888, πάλι στην Κωνσταντινούπολη, στην Εβραϊκή συνοικία του Βαλατά, δύο εργάτες Χριστιανοί εξερχόμενοι από ένα παραθαλάσσιο καφενείου βλέπουν κάποιον Εβραίο να κουβαλά ένα μεγάλο καλυμμένο κοφίνι. Του ζήτησαν να σταματήσει αλλά αυτός άρχισε να τρέχει, αρνούμενος να τους υπακούσει. Οι δύο Χριστιανοί τότε άρχισαν να τον καταδιώκουν και αφού τον κατέφθασαν, άρπαξαν το κοφίνι. Οι κραυγές όμως των άλλων Εβραίων αναστάτωσαν την συνοικία, πολλοί δε Τούρκοι γείτοντες εξελθόντες επιτέθηκαν κατά των Χριστιανών, πεισθέντες από τις κραυγές του Εβραίου ότι οι Χριστιανοί ζητούσαν να τον ληστεύσουν και να τον δολοφονήσουν. Στην πάλη που επακολούθησε, ανατράπηκε το κοφίνι και έκπληκτοι όλοι βλέπουν μέσα σ' αυτό ένα Χριστιανικό βρέφος φιμωμένο και δεμένο. Αναζητούν τον απαγωγέα, αλλ' αυτός επωφελούμενος της σύγχυσης είχε προ πολλού εξαφανισθεί.
Να ένα γράμμα το οποίο έστειλε η μητέρα ενός θύματος μιας Εβραϊκής ανθρωποθυσίας, της Χριστιανής Σεμιλέ Αβδελμού.
• To 1891, λίγο πριν από τη Μεγάλη Εβδομάδα, στην Εβραϊκή συνοικία της Κέρκυρας ανακαλύπτεται το πτώμα μιας παιδίσκης άγρια κατακρεουργημένο, κρυμμένο μέσα σ' ένα σακκί με πίτουρα και αντισηπτικές ουσίες, τελείως αποσταγμένο από αίμα! Επακολούθησε εξέγερση του λαού στην Κέρκυρα, Ζάκυνθο και άλλα σημεία. Οι Εβραίοι κλείσθηκαν μόνοι τους στα "γκέττο" τους, ισχυριζόμενοι ότι το θύμα ήταν τέκνο Εβραίων και όχι Χριστιανών Ορθοδόξων. Ο αναβρασμός του λαού επεκτάθηκε σ' όλη την Ελλάδα. Η κυβέρνηση των Αθηνών αναγκάσθηκε να στείλει μεγάλες αστυνομικές ενισχύσεις! Η τηλεγραφική επικοινωνία με την Κέρκυρα διεκόπη για να μην αποστείλουν ανταποκρίσεις οι δημοσιογράφοι στο εξωτερικό, "τερατολογίες" όπως έλεγαν οι αρχές. Οι επικυρίαρχοι στα ξένα χρηματιστήρια Εβραίοι κεφαλαιοκράτες απειλούσαν μέτρα εναντίον της Ελλάδας και αποστολή ξένων στρατιωτικών μονάδων στα Επτάνησα.
• Το 1911 στη Ρωσία, επανελήφθει η ίδια βδελυρή πράξη. Μετά από αιφνιδιαστική έρευνα της Ρωσικής Αστυνομίας για ένα μικρό Ρωσόπαιδο το οποίο είχε εξαφανισθεί, ανευρέθει το πτώμα του αλλά και μια παράξενη "τελετουργική συσκευή", η οποία προκάλεσε αγανάκτηση, θυμό και τρόμο σ' όσους την αντίκρυσαν! Επρόκειτο για ένα ασημένιο βαρέλι με ειδική θυρίδα για την τοποθέτηση του θύματος. Ολόκληρη η εσωτερική επιφάνεια της "συσκευής" αυτής είχε πυκνές σειρές από καρφιά και οξύτατες ειδικές λεπίδες. Το βαρέλι ήταν τοποθετημένο σε ειδική βάση, η οποία επέτρεπε την περιστροφή του οπότε προξενούσε βαθύτατες πληγές στο θύμα, που είχαν σαν αποτέλεσμα την ακατάσχετη αιμορραγία και αφαίμαξη. Με ειδικές οπές το αίμα εξερχόταν από τη συσκευή και συναθροίζονταν εντός τελετουργικού δοχείου.
Όπως απέδειξαν οι ανακρίσεις, η αναφερόμενη συσκευή αριθμούσε ύπαρξη πολλών ετών και είχε πολλές φορές χρησιμοποιηθεί κατά το παρελθόν! Η όλη αυτή υπόθεση έλαβε το όνομα "Υπόθεση Μπέλλίς" και συνε-κλόνισε όχι μόνο την Ρωσία, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο, προκαλέσασα κύμα διωγμών ("Πογκρόμ") των Εβραίων από τους αγανακτισμένους Ρώσους, αλλά και πτώση των Ρωσικών αξιών στα διεθνή χρηματιστήρια, όπου κυριαρχούν Εβραίοι κεφαλαιούχοι. Από τη στιγμή εκείνη ο παγκόσμιος Εβραϊσμός ετάχθει με το μέρος των κρατών τα οποία θα πολεμούσαν εναντίον της Ρωσίας κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και οι εν Ρωσία Εβραίοι εργάσθηκαν σαν κατάσκοποι υπέρ αυτών!
ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ
Κατά τα έτη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στο Σικάγο, είχαν ανακαλυφθεί πτώματα πτωχών κοριτσιών, από τα οποία είχε αφαιρεθεί και η τελευταία σταγόνα του αίματος. Επακολούθησε μεγάλος αναβρασμός, διότι απεδείχθη ότι το έγκλημα έγινε για τελετουργικούς σκοπούς. Οι έρευνες που έγιναν απεκάλυψαν μεν τους ενόχους, αλλά μυστικές εντολές "άνωθεν" σταμάτησαν κάθε άλλη ενέργεια της αστυνομίας και του FBI, για... ευνόητους λόγους!
ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΑΙΔΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΤΑΛΜΟΥΔΙΣΤΕΣ
[Μετάφραση άρθρου της μερικανικής εφημερίδας "WOMEN"S VOICE" (1955) (537 S. DEAR-BORN, ROOM 800, CHICAGO 5, ILLINOIS - USA) καταγγέλλει την τελετουργική δολοφονία Χριστιανοπαίδων από τους Εβραίους] "Το Σικάγο σε χέρια δαιμόνων"!
"Σήμερον το Σικάγον ίσταται εν καταισχύνη μπροστά στα μάτια του κόσμου. Μία σειρά από τας πλέον κτηνώδεις δολοφονίας παίδων εις την ιστορίαν αυτής της χώρας, μένει άλυτος. Ούτε ένα διαφωτιστικό σημείο δεν έχει αποκαλυφθή. Μα είναι άραγε αυτό αληθές; Είναι δυνατόν να απαχθούν και να δολοφονούν παιδιά εις το μέσον μιας μεγάλης πόλεως, χωρίς κανείς να δη ή α-κούση το παραμικρόν; Υπήρξαν τόσες διαδόσεις από τον καιρό που άρχισε η σειρά των δολοφονιών των παίδων του 1955, με την σφαγήν των τέκνων του Σουέσσλερ και του φίλου του νεαρού Ρόμπερτ Πέτερσον! Τα τρία σώματα των παίδων ευρέθησαν αφαιματωμένα εις απομεμα-κρυσμένην περιοχήν της πόλεως. Τότε ο πατέρας των αδελφών Σουέσσλερ, άρχισε να εκφράζη την γνώμην του ότι τα παιδιά του έχουν δολοφονηθή κατά τρόπον περι-γραφόμενον εις το ιστορικόν έργον ARNOLD LEESE'S "Εβραϊκή τελετουργική δολοφονία". Κατόπιν αυτού, ούτος, ο πατήρ Σουέσσλερ, απήχθη, μετεφέρθη εις το σα-νατόριον Στεΐνφελντ στο DES PLAINES και εδολοφονή-θη. Ολίγους μήνας κατόπιν και με την απαίτησιν των πολιτών του DES PLAINES να γίνη έρευνα γύρω από την δολοφονίαν στο σανατόριο, ο Δρ. STEINFELD εξηφα-νίσθη. Μετά ολίγας εβδομάδας, το σώμα του ευρέθη στο αποχωρητήριο ενός ξενοδοχείου στην Ελβετία. Το συμπέρασμα των ανακρίσεων ήτο ότι ούτος αυτοκτόνησε, πράγμα το οποίον ηγνόησε ο Τύπος του Σικάγου.
Περισσότερα παιδιά δολοφονούνται
Όταν τα τέκνα του GRIMES δολοφονήθηκαν κατά τον ίδιον τρόπον, τα σώματα τους είχαν επίσης αφαιμα-τωθή, εγένοντο δε προσπάθειαι να παρουσιασθή το έγκλημα ως σεξουαλικό, παρά το γεγονός ότι αυτό ήτο Ε-βραϊκόν τελετουργικόν έγκλημα (δολοφονία), ακριβώς όπως συνέβη εις την Ευρωπαΐκήν και Αμερικανικήν ιστο-ρίαν του παρελθόντος και ως πιστοποιείται και από το Βατικανό σε πολλές Χριστιανικές χώρες. Ο Εβραίος σερίφης LOHMAN, ενεργών κατ' εντολήν του Εβραίου κομματάρχου ARVEY, γνωστού φανατικού Σιωνιστού, συ-νέλαβεν έναν αγράμματον τύπο, ονόματι ΒΕΝΝΙΕ BEDWELL, και ακολούθησε μία φανταστική γραπτή ομολογία του BEDWELL, ότι δήθεν αυτός πέρασε μερικές μέρες στα διάφορα χαμαιτυπεία με τα τέκνα του GRIMES και επανειλημμένως ασέλγησε μετ' αυτών. Μετά την υπογραφή της ομολογίας υπό του BEDWELL, οι Εβραίοι της περιοχής άρχισαν να αναπνέουν ελεύθερα. Αλλά μετ' ολίγας ημέρας, η ομολογία απεδείχθη ψευ-δής, διότι τα κορίτσια διά της νεκροψίας απεδείχθησαν παρθένες και η ευρεθείσα εις τον στόμαχόν τους τροφή απέδειξεν ότι έχουν δολοφονηθή μερικάς ημέρας πριν από την ημέραν καθ' ήν συμφώνως με την ομολογίαν του BED- WELL, αυτά ήταν μαζύ του. Επίσης δύο μεγαλύτερα κορίτσια, τα οποία έκαναν πραγματικά παρέα στον BEDWELL, ευρέθησαν Ο BEDWELL υφίσταται δίωξιν
Μετά την συντριβήν της ψεύτικης ομολογίας, ο Εβραίος Σερίφης δεν μπορούσε παρά να απολύση τον BEDWELL. Πάντως αυτός έκανε μία κακόβουλη προσπάθεια να τον ενοχοποίηση σε άλλη υπόθεση με την κατηγορίαν βιασμού σε μία μικρά πόλη της Φλώριντας, την οποίαν ο BEDWELL είχεν επισκεφθή πριν μερικούς μήνες. Αλλά και αυτή η προσπάθεια απέτυχεν, αλλά ασφαλώς θα πρέπει κανείς να λυπηθή τον BEDWELL, διότι ο LOHMAN πρέπει να τον ενοχοποίηση για να σώ-ση το δικό του τομάρι. Θα είναι ενδιαφέρον το να δούμε το πώς ο LOHMAN τελικά θα επιτύχη τον σκοπόν του. Διότι εφ' όσον θα ενοχοποιηθή ο BEDWELL, ο LOHMAN θα μπορή πάντοτε να επιμένη ότι το BEDWELL ήτο ο δολοφόνος των αδελφών GRIMES και έτσι θα καλύψη την τελετουργικήν δολοφονίαν αφαιμάξεως. Ο LOHMAN μέχρι σήμερα ακόμη επιμένει ότι ο BEDWELL είναι ο δολοφόνος, παρά την πληθώρα των αντιθέτων μαρτυριών.
Δυσφήμησις αθώας κοπέλλας
Όταν ευρέθη το σώμα της JUDITH ANDERSEN, τότε απεκαλύφθη ότι πριν να τεμαχισθή, το αίμα της είχε αφαιρεθή, αν και μία μόνον εφημερίδα του Σικάγου η DAILY NEWS (Τα Ημερήσια Νέα), ανέφερον την πληροφορίαν αυτήν εις τους αναγνώστας της. Οι άλλες εφημερίδες, προφανώς αντιληφθείσαι ότι το γεγονός αυτό συγκεκριμένα θα έδειχνε πολύ καθαρά προς μίαν ομάδα ενόχων, το απεσιώπησαν τούτο και ήρχισαν μίαν πρωτοφανή καμπάνια δυσφημήσεως του ονόματος της μικρής αυτής Χριστιανής κοπέλλας, ακριβώς όπως το έπραξαν εις την περίπτωσιν των των αδελφών GRIMES. Εδημοσιεύθη ότι η JUDITH ANDERSEN συνήθιζεν να μπαίνη σε αυτοκίνητα αγνώστων ανδρών και ότι αυτή ήτο γνωστή ως μερικώς εργαζομένη ιερόδουλος.
Αλλά όταν η ιατροδικαστική εξέτασις απέδειξειν ότι και αύτη ήτο παρθένος, όπως και εις την περίπτωσιν των αδελφών GRIMES, ο Τύπος δεν έλαβεν καν τον κόπον να ζητήση συγγνώμην, δια την απόπειράν τους να παραπλανήσουν τους αναγνώστας.